Ν. ο Αράπης…

ΑΝΤΙΔΕΣΠΟΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ

Χριστός: “ Οι άρχοντες των εθνών κατακυριεύουσιν αυτών, υμείς δε ουχ ούτως»!

Α Υ Γ Ο Υ Σ ΤΟ Σ- Ο Κ ΤΩ Β Ρ Ι Ο Σ, 1 9 8 8 Α Ρ Ι Θ. Φ Υ Λ Λ Ο Υ 13

ΤΟ Μ Η Δ ΕΝ

Η γιαγιά μου η Μαρία- ο Θεός να την αναπαύσει- μας έφτιαχνε ωραία γλυκά και μας διηγιόταν ακόμη ωραιότερα παραμύθια:
“Ήτανε, κάποτε, μας έλεγε, μια χώρα εκεί ψηλά στα Ιμαλαϊα: το Αραπιστάν.
Και είχε μια θρησκεία τελείως αλλιώτικη απ’ τη δική μας. Εκεί δεν ίσχυε το «δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε» , που είπε ο Χριστούλης. Εκεί ίσχυε το «κάντε τον οίκο του Αλλάχ οίκον εμποριόυ», που ήταν το ιερότερο δόγμα τους…
Είχανε, λοιπόν, εκεί έναν Αγιατολάχ. Και ο Αγιατολάχ είχε στην υπηρεσία του έναν «αράπη»…
-Αφέντη, είπε μια μέρα ο Αράπης στον Αγιατολάχ, έχω μια καταπληκτική ιδέα. Και όταν λέμε καταπληκτική μιλάμε για πολύ χρήμα.
-Να την ακούσω, είπε ο Αγιατολάχ.
-Να φέρουμε πάνω από το Έβερεστ μια εικόνα, για να την προσκυνήσει ο λαός.
-ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ! Είπε ο Αγιατολάχ.
Και το πράγμα έγινε.
Και βέβαια απόλυτος και ανεξέλεγκτος διαχειριστής ο αράπης και η αραποπαρέα του. Ένεκα το «αυτοδιοίκητον».
Που λέει ότι οι αράπηδες μπορούν να κάνουν “όταν,όπου,όπως,όσο και ο,τι θέλουν”!
Ουρά, λοιπόν, ο λαός για το προσκύνημα. Και «χρήμα με ουρά» οι εισπράξεις.
Κι ο Αράπης με την αραποπαρέα του τρελάθηκαν απ’ τη χαρά τους.
Κι έβαλαν και ντελάληδες να το διαλαλήσουν:
-«Μεγάλη η δόξα του Αλλάχ»! φώναζαν οι ντελάληδες. Πάνω από εκατομμύριο οι προσκυνητές!…
Και όσο αυτοί λογάριαζαν τους προσκυνητές, τόσο ο λαός έκανε τους δικούς του λογαριασμούς:
“΄Ένα εκατομμύριο οι προσκυνητές…Και άρα οι εισπράξεις;
Σ’ αυτές τις περιπτώσεις το πεντακοσιάρικο και το χιλιάρικο πάει σύννεφο…
Και πες πως οι πιο φτωχοί έδωσαν κατοστάρικα. Ε, λοιπόν, θα πρέπει να δεχτούμε ότι, κατά μέσο όρο, ο καθένας δεν μπορεί να’ δωσε λιγότερα από’να διακοσάρι.
Που σημαίνει ότι συνολικά θα πρέπει να συγκεντρώθηκαν όχι λιγότερα από διακόσια εκατομμύρια…”!.
Αλλά ο Αράπης και η αραποπαρέα του, που μέτρησαν «όταν,όπου και όπως ήθελαν» (ένεκα το «αυτοδιοίκητον») βγάλαν τα χρήματα δέκα φορές λιγότερα. Και έγραψαν στο γραμματοκιβώτιο αντί για διακόσια εκατομμύρια μόνο…είκοσι!
Κάποιος όμως χριστιανός, που ήταν στην υπηρεσία του Αγιατολάχ, το είδε και δεν μπορούσε να το χωνέψει το μυαλό του. Κι έπαθε ό,τι και ο αρχαίος Σόλωνας με τη Σαλαμίνα.
Κι άρχισε να φωνάζει: «Το μηδέν! Το μηδέν»!
“Ποιο μηδέν”; τον ρωτούσαν οι άλλοι και έτρεχαν ξοπίσω του.
Αλλά εκείνος δεν αποκρινόταν. Και πήρε σβάρνα τους δρόμους.Και φώναζε ολοένα και περισσότερο: «το μηδέν!το μηδέν»! Κι όσο περισσότερο αυτός φώναζε και έτρεχε, τόσο περισσότεροι άνθρωποι τον ακολουθούσαν από παντού…
΄Ωσπου…έφτασε στην κεντρικη πλατεία κι, αφού σκαρφάλωσε πάνω στο άγαλμα της δικαιοσύνης, φώναζε με όλη τη δύναμη της ψυχής του: ‘
«το μηδέν! Το μηδέν»!
-Ποιο μηδεν; τον ρωτούσαν. Τρελάθηκες!
-Το μηδέν απ’ τα διακόσια εκατομμύρια, που έδωκαν οι προσκυνητές της εικόνας, είπε τότε εκείνος. Το πήρε ο Αράπης του Αγιατολάχ και η παρέα του!…
Και κείνοι, που αμέσως κατάλαβαν τι εννοούσε, όρμησαν μονομιάς και περικύκλωσαν το ανάκτορο του Αγιατολάχ, φωνάζοντας τώρα πια αυτοί και κραυγάζοντας:
«Το μηδέν! το μηδέν! Αράπη το μηδέν»!
Κι ο Αγιατολάχ κάλεσε αμέσως τότε τον Αράπη και τον ρώτησε:
-Τι ξέρεις για το μηδέν;
-Μηδέν! του αποκρίθηκε ο’ Αράπης’.
-Εμείς δεν διαλαλήσαμε και είπαμε ότι οι προσκυνητές ήταν πάνω από ένα εκατομμύριο; Είπε ο Αγιατολάχ…
-Το είπαμε, αποκρίθηκε ο Αράπης.
-Και τώρα τι θα πούμε; Ποιος θα μας πιστέψει, αν πούμε ότι εισπράξαμε μόνο είκοσι εκατομμύρια! Ποιος θα πιστέψει ότι ο καθένας προσκυνητής έδωσε μόνο είκοσι δραχμές; Θα μας φωνάζουν κλέφτες!
-Και γιατί να τους δώσουμε λογαριασμό; ΄Εχουμε ή δεν έχουμε το «αυτοδιοίκητον»; Δεν μπορούμε να κάνουμε «όταν,όπου,όπως καιι ό,τι θέλουμε»!
-Ξεχνάς όμως ότι μας έχουν περικυκλωμένους; Και πως η ανθρώπινη μάζα είναι σαν τα μηδενικά. Που από μόνα τους δεν έχουν αξία και σημασία. Αλλά, όταν μπουν μπροστά τους κάποιοι άλλοι αριθμοί, αποκτούν τεράστια δύναμη. Και καταλαβαίνεις τι θα συμβεί, όταν όλοι αυτοί συνειδητοποιήσουν τη δύναμή τους. Θα γίνει εδώ της Λήμνου και της Κεφαλωνιάς(1). Κι ακόμη χειρότερα… Και θα είμαστε πολύ τυχεροί, αν καταφέρουμε να φύγουμε από δω μέσα, έστω και «με …παντελόνια»!
-Θα τους πούμε ότι έγινε θαύμα! Είπε ψύχραιμα ο Αράπης. Δεν έκαμε ο Χριστός το θαύμα του πολλαπλασιασμού των πέντε άρτων και των δύο ιχθύων; Ε, λοπόν, εμείς θα κάμουμε το θαύμα της…διαίρεσης.
-΄Όχι, όχι! Είπε στενοχωρημένα ο Αγιατολάχ. Τα θαύματα της διαίρεσης δεν είναι τόσο πειστικά, όσο τα θαύματα του πολλαπλασιασμού…
-Εύρηκα! Εύρηκα! Είπε τότε ο Αράπης. Θα πούμε ότι το μηδενικό μεταβλήθκε ξαφνικά σε δεσποτικό εγκόλπιο…΄Όταν ο λαός αποδοκιμάζει κάποιον, ο καλύτερος τρόπος, για να του κλείνεις το στόμα, είναι να προσφέρεις σ’ αυτόν, που αποδοκιμάζεται φανταχτερά αξιώματα. Θα με κάνεις,λοιπόν, δεσπότη. Και θα τους έρθει τέτοιος ταμπλάς, που θα μπερδέψουν το μηδέν με το…άπειρο!
-Θαύμα! Θαύμα! Είπε κι ο Αγιατολάχ και έτρεξε στον εξώστη, απέναντι στο πλήθος, που συνέχιζε να φωνάζει:
-«Το μηδέν! το μηδέν!
-Πώς κάνετε έτσι τους είπε για ένα μηδέν; Τι είναι το μηδέν; Ένα τίποτε. Το λέει και η ίδια η λέξη….
΄Όμως δεν τον άφησαν να συνεχίσει:
-Αυτό το μηδέν είναι εκατον ογδίοντα εκατομμύρια! Φώναζαν.
Είστε ψεύτες και κλέφτες! Αίσχος!
-Μην ξεχνάτε, είπε τότε, ο Αγιατολάχ, πως είμαστε εκπρόσωποι του Αλλάχ. «Εις τύπον και τόπον Μωάμεθ»: Και όταν βρίζετε εμάς , βρίζετε τον Αλλάχ και τον Μωάμεθ. Αλλά εκτός από αυτό μας προστατεύει και ο…Νόμος!..
Και κάτω οι φωνές της αποδοκιμασίας λιγόστεψαν. Και να, δίπλα στον Αγιατολάχ παρουσιάστηκε ο Αράπης ντυμένος…δεσπότης!
– Το μηδέν! Το μηδέν! Αράπη, το μηδέν»! ξαναφώναξε το πλήθος.
Αλλά ο Αγιατολάχ έκαμε πως δεν κατάλαβε. Και δείχνοντας το εγκόλπιο του Αράπη είπε:
-΄Ετσι μπράβο! Τώρα συνεννοηθήκαμε. Είδατε τι θαύματακάνει η ευπιστία σας! (ακούστηκαν φωνές αποδοκιμασίας). Συγνώμην, η πίστη σας ήθελα να πω. Είδατε τι θαύματα! Ακόμη και τα μηδενικά μπορεί να τα μεταβάλει σε πανάκριβα και πολύτιμα δεσποτικά εγκόλπια.
Αλλά και ανθρώπους, που είναι μεγάλα μηδενικά-συνέχισε-μπορεί να τους ανεβάσει σε μεγάλα αξιώματα…
Γι’ αυτό εσείς δεν πρέπει να κρίνετε ποτέ και κανέναν. Και ούτε να διαμαρτύρεστε για τίποτε! Εμείς έχουμε «αποστολοπαράδοτο» δικαίωμα να κάνουμε «όταν, όπου, όπως και ό, τι θέλουμε». Και, όταν εμείς «αποφασίζομεν και διατάσσομεν», εσείς είστε υποχρεωμένοι να υπακούετε και να υποτάσσεσθε.
΄Ετσι και τώρα εμείς «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» ότι ο Αράπης είναι κάτασπρος σαν το χιόνι. Και πρέπει να γίνει δεσπότης. Και το μόνο, που απομένει σε σας είναι να φωνάξετε: ΑΞΙΟΣ!
-ΑΝΑΞΙΟΣ! Φώναξαν μερικοί. Αλλά οι αστυνομικοί με μεθοδικά χτυπήματα τους εξουδετέρωσαν. Τους έδεσαν και τους οδήγησαν στο αστυνομικό τμήμα για τα περαιτέρω…
-Είδατε, τους είπε ο Αγιατολάχ τι παθαίνουν αυτοί, που δημιουργούν προβλήματα εκ του…μηδενός; Αλλά εσείς δεν είστε σαν κι αυτούς τους σοσιαλμαρξιστές. Είστε το μωαμεθεπώνυμον πλήρωμα, είστε λαός του Αλλάχ, νομιμόφρονες και ορθόδοξοι Αραπιστιανοί. Φωνάξτε, λοιπόν, «άξιος»! Για να’ χετε την ευλογία του Αράπη και την προστασία του Νόμου…
-«Αξιος»! φώναξαν μερικές γυναίκες. «Πανάξιος»! φώναξε όλο το γυναικαριό. Και μαζί τους και οι περισσότεροι άνδρες. Κι απ’ τον εξώστη τους ευλογούσαν ο Αγιατολάχ με τον Αράπη.
Και οι φωτορεπόρτερς έπαιρναν φωτογραφίες σε χίλιες πόζες.
Και οι δημοσιογράφοι έπαιρναν συνεντεύξεις, για να γράψουν πρωτοσέλιδα άρθρα για το θαύμα, που ανέδειξε τον Αράπη σε δεσπότη…Το ίδιο και τα ραδιόφωνα και οι τηλεοράσεις!
Κι έτσι ζουν οι αγιατολάχηδες και οι αράπηδες «ζωή και κότα» και ο λαός τρισάθλια. «Νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων’…Είπε η γιαγιά- Μαρία.
Κι ένα σύννεφο από πίκρα σκοτείνιασε τον ουρανό των ματιών της. Και γω τη ρώτησα:
-Γιαγιά-Μαρία, γιατί αυτό το παραμύθι το τέλειωσες άσχημα;
-Γιατί, παιδί μου, τ’ αληθινά παραμύθια είναι άσχημα και πικρά. Και το περισσότερο άσχημο και πικρό εδώ είναι πως οι αγιατολάχηδες και οι αράπηδες ξέρουν πολύ καλά την αγιάτρευτη ευπιστία και αφέλεια του λαού.
Ενώ ο λαός δεν μπορεί να καταλάβει την αβυθομέτρητη υποκρισία και απανθρωπιά των αράπηδων και των αγιατολάχηδων….

O…ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ

1. οι καρμανιολες

Χοροπηδούσε,λέει, και ζητοκραύγαζε κάποτε κάποιος ανθρωπάκος, επειδή στην πόλη του έστησαν- κοντά στην πρώτη-μια δεύτερη καρμανιόλα….
Και μας θυμίζουν πολύ συχνά, δυστυχώς, τον ανθρωπάκο αυτό, κάποιοι «ευσεβείς και ορθόδοξοι» χριστιανοί, που…ερωτοτροπούν με τον…Πάπα.
Γιατί,όπως φαίνεται, δεν τους φτάνει η δεσποτκρατία. Και θέλουν για την Εκκλησία και μια δεύτερη καρμανιόλα: τον παπισμό.
Κι, όταν μιλούμε εδώ για παπισμό δεν αναφερόμαστε ούτε στο γελοίο παπικό «πρωτείο», ούτε και στο ακόμη γελοιωδέστερο… «αλάθητο». Που κανένας άνθρωπος σήμερα απ’ αυτούς, που σ\διαθέτουν δυο δράμια μυαλό κι ένα σπειρί φιλότιμο δεν θα μπορούσε να τα παίρνει στα σοβαρά.
Ούτε ακόμη αναφερόμαστε στο αντιευαγγελικό και απάνθρωπο καθεστώς της υποχρεωτικής αγαμίας του κλήρου. Που αποτελεί στίγμα πρωτοφανούς βαρβαρότητας, ανάλογο και αντίστοιχο με το θεσμό της δουλείας και των ευνούχων των σουλτανικών χαρεμιών. Που είναι ιδιαίτερα μάλιστα απαράδεκτο, αφού έχει επιβληθεί στο όνομα του Χριστού και της Εκκλησίας.
Εμείς εδώ θέλουμε ν΄αναφερθούμε σε μια απ’ τις μεγαλύτερες απάτες της παγκόσμιας ιστορίας:
Την ταύτιση,δηλαδή, του παπισμού με την…Καθολική Εκκλησία!
Πού έγκειται η απάτη;
Είναι βέβαια οφθαλμοφανής. Αλλά η μακραίωνη πλύση του εγκεφάλου μας, μας κάνει, πολλές φορές να μη μπορούμε να ιδούμε ούτε ακόμη και τα…εξώφθαλμα.
Ιδιαίτερα, μάλιστα, όταν η πλύση αυτή συνοδεύεται από τεράστιες ποσότητες και εκλεκτές ποιότητες θρησκευτικού οπίου. Και γι’ αυτό αναγκαζόμαστε τότε να επιστρατεύουμε αποδείξεις, για ν’ αποδείξουμε… τ’ αυταπόδεικτα! Ποια αυταπόδεικτα;

2. η δημοκρατια του…ενός!

Αλήθεια ποιος θα μπορούσε να υποστηρίξει ποτέ σοβαρά ότι μπορεί να υπάρξει δημοκρατία…ΕΝΟΣ ανθρώπου!
Βέβαια υπάρχουν και σήμερα, όπως και σε κάθε εποχή, άνθρωποι παμπόνηροι, που υποστηρίζουν τέτοιες αστειότητες. Και δυστυχώς υπάρχουν πολύ περισσότεροι αφελείς, που τους πιστεύουν και τους ακολουθούν με θρησκευτική ευλάβεια. Όμως…
Κανένας άξιος του ονόματός του άνθρωπος και μάλιστα χριστιανός κι ακόμη περισσότερο ορθόδοξος, με στοιχειώδη λογική και συνείδηση, δεν θα μπορούσε να υποστηρίξει και ν’ ασπασθεί ότι:
Μπορεί η ΚΑΘΟΛΙΚΗ Εκκλησία του Χριστού να είναι η…μονοκρατορία ΕΝΟΣ ανθρώπου!
Γιατί ο όρος «καθολική», πέρα από τις οποιεσδήποτε άλλες ερμηνείες, δεν μπορεί παρά να προϋποθέτει: Την καθολική συμμετοχή του κλήρου και του λαού σε όλους τους τομείς της εκκλησιαστικής ζωής.. Του καθενός, βέβαια, ανάλογα με τα χαρίσματά του.
Δεν είναι «καθολικός», λοιπόν ο παπισμός, και ούτε, βέβαια, «αποστολοπαράδοτος». ΄Όπως και περί της ημετέρας δεσποτκρατίας (ως «αποστολοπαράδοτης») αποφαίνονται γλοιωδέστατα οι δεσποταμύντορες.
Και για πολλούς βέβαια άλλους λόγους. Αλλά κυρίως και προπάντων γιατί μόνο η Αποστολική Εκκλησία είναι και…Καθολική. Δηλαδή, η Εκκλησία όλου του κλήρου και του λαού. Και όχι του ΕΝΟΣ Πάπα ή των ΟΛΙΓΩΝ κληρικών. ΄Όπως είναι ο παπισμός και η δεσποτοκρατία.
Καμιά, λοιπόν, απολύτως σχέση δεν υπάρχει ανάμεσα στην Καθολική και Αποστολική Εκκλησία και τον παπισμό.
Αντίθετα: Ο παπισμός αποτελεί την πλήρη άρνηση και ανατροπή και την «έσχατη προδοσία» σε βάρος της Εκκλησίας του χριστού.΄Όπως ακριβώς και η οποιαδήποτε δικτατορία σε βάρος του δημοκρατικού πολιτεύματος. Γι’ αυτό και άγιοι άνθρωποι, όπως ο Κοσμάς οΑιτωλός, ταύτισαν ευστοχότατα τον παπισμό με τον…Αντίχριστο!

3. οι σούπερ-αφελείς

Όμως με τον παπισμό δεν ερωτοτροπούν μόνο κάποιοι «ευσεβείς και ορθόδοξοι» χριστιανοί, ερωτοτροπούν και κάποιοι σούπερ- δημοκράτες. Με πλατιές και μοντέρνες-τάχα- αντιλήψεις…
Κι εμείς τους ρωτάμε:
Ποια σχέση μπορεί να έχει ο παπισμός με την πρόοδο και τη δημοκρατία!
΄Όταν στο παρελθόν βαρύνεται με φοβερά εγκλήμα( όπως η Ιερή Εξέταση,κλπ) σε βάρος της προόδου και του πολιτισμού!…
Αλλά και σε κάθε εποχή παίζει ανασχετικό ρόλο στος αγώνες των λαών για περισσότερη δικαιοσύνη και ελευθερία.
Αφού είναι θλιβερό κατάλοιπο των «ελέω θεού» απολυταρχικών καθεστώτων της προχριστιανικής Ανατολής και της μεσαιωνικής Δύσης!…
΄Ισως όμως κάποι αντιτείνουν:
Δεν έχετε ακούσει τίποτε για τη θεολογία της απελευθέρωσης, που έχει αναπτυχθεί στους κόλπους της Καθολικής Εκκλησίας;
Ούτε για το γεγονός ότι η παπική Εκκλησία σε διάφορα μέρη της Γης αγωνίζεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα!
Και βέβαια τα γνωρίζουμε όλα αυτά. Μόνο που η «Θεολογία της Απελευθέρωσης», απ’ όσα γνωρίζουμε αντιμετωπίζεται απ’ το Βατικανό, περίπου, σαν αιρετική. Ενώ οι αγώνες για τα ανθρώπινα δικαιώματα σκιάζονται από το γεγονός ότι η ίδια η παπική Εκκλησία καταπατεί τα εκκλησιαστικά δικαιώματα εκατομμυρίων ανθρώπων. ΄Όπως, βέβαια και η δεσποτοκρατία της Ανατολής….
Μπορείτε να φαντασθείτε, πόσο τεράστιο θα ήταν το κύρος της Αντολικής και της Δυτικής Εκκλησίας, αν, σύμφωνα με το πνεύμα του Ευαγγελίου, ήταν οργανωμένες δημοκρατικά;
Πώς όμως ν’ ακουστούν και να γίνουν σεβαστές,τώρα, όταν έχουν μεταβάλει την Εκκλησία του Χριστού σε ένα καθεστώς χειρότερο ακόμη κι απ’ τα χειρότερα κοσμικά καθεστώτα!
Δεν χρειάζεται φιλοσοφία νομίζουμε, για να καταλάβουμε ότι όλοι αυτοί που ερωτοτροπούν με το παπικό καθεστώς είναι αθεράπευτα αφελείς. Γιατί διαφορετικά θα καταλάβαιναν ότι προδίδουν όχι μόον την Ορθοδοξία, αλλά και τη δημοκρατία, αλλά και τον πανανθρώπινο πολιτισμό.

4. οι αλλοιθωροι…

Τι όμως να ειπεί κανείς για τους άλλους εκείνους «ευσεβείς και ορθόδοξους» χριστιανούς, οι οποιοι από το ένα μέρος καταδικάζουν τον παπισμό, ενώ από το άλλο προσκυνούν τη δεσποτοκρατία!
Θέλουμε να ρωτήσουμε όλους αυτούς τους αλλοίθωρα σκεπτομένους: Δεν είναι το ίδιο αιρετικός (εκκλησιολογικά) ο παπισμός και ο δεσποτισμός; Δεν εκλέγονται και δεν διοικούν την Εκκλησία και ο ΜΕΝ και οι ΔΕ το ίδιο αυθαίρετα και απολυταρχικά; Ερήμην του πιστού λαού και της συντριπτικής πλειονότητας του κλήρου!
΄Η μήπως δεν είδαμε και στο παρελθόν, αλλά και στο παρόν τους πάπες και τους παπίσκους της Ανατολής να αλληλοτρώγονται γελοιωδέστατα μεταξύ τους για τους θρόνους και τις πρωτοκαθεδρίες;
Και να καρατομούν οι μεν τους δε, περιφρονώντας κυνικότατα τη γνώμη και τη θέληση του πληρώματος της Εκκλησίας! Μόνο και μόνο για να ικανοποιήσουν τη δεσποτική τους «ύβρη» και την εωσφορική τους αλαζονεία…
ΟΧΙ, λοιπόν, στην πολιτική τυραννία, αλλά όχι και στην Εκκλησιαστική.
ΟΧΙ, χίλιες φορές όχι στον παπισμό. Αλλά όχι κι άλλες τοσες φορές και στη δεσποτοκρατία.
Δεν μπορούμε να λέμε τη μια καρμανιόλα αιρετική και την άλλη ορθόδοξη. Και τη μια να την αφορίζουμε, ενώ την άλλη να τη λιβανίζουμε.
Δεν μπορούμε να λέμε για το ίδιο καθεστώς ότι στη μια περίπτωση ότι είναι «αποστολοπαράδοτο» και στην άλλη ότι είναι…διαβολοσταλμένο!
Αν, λοιπόν, οι ερωτοτροπίες με τον παπισμό προδίδουν αβυθομέτρητη ανοησία, οι οποιεσδήποτε ερωτοτροπίες με τον δεσποτισμό-εκείνων που παρουσιάζονται σαν πολέμιοι του παπισμού- είναι ασυγχώρητη ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ…

Ο ΣΚΟΡΤΣΕΖΕ…

Με αφορμή τα σχετικά με τον «Τελευταίο Πειρασμό» γεγονότα, φρόντισα και πήρα συνέντευξη από το σκηνοθέτη του έργου:
-Γιατί, σινιόρ Σκορτσέζε του είπα παραμορφώνεις την εικόνα του Χριστού και προσβάλλεις την πίστη εκατομμυρίων ανθρώπων;
-Γιατί είμαι δεσπότης!
Μου είπε ορθά-κοφτά και…ειρωνικά. Και σαν δεσπότης έχω το «αυτοδιοίκητον». Που σημαίνει ότι μπορώ να κάνω και να λέω… “όταν,όπου,όπως και ό,τι θέλω”. Χωρίς να δίνω λογαρισμό σε κανέναν. ΄Αλλωστε δεν είμαι ούτε ο πρώτος ούτε και ο τελευταίος. Τόσοι άλλοι κάνουν τα ίδια και χειρότερα…
-΄Όχι και χειρότερα! Του αντέτεινα.
-Ναι, χειρότερα! Επέμενε. Γιατί σας ρωτώ: Ποιος έκαμε μεγαλύτερο κακό στον κόσμο: ο Καζανόβας ή ο Χίτλερ;
-Σίγουρα ο Χίτλερ! Αναγκάστηκα να παραδεχτώ.
Ε, λοιπόν, μπορεί εγώ να παρουσιάζω το Χριστό σαν γόη και Καζανόβα. Αλλά κάποιοι άλλοι τον παρουσιάζουν σαν…δεσπότη. Αντί να γίνουν αυτοί ταπεινοί και απλοί “κατ’ εικόνα και ομοίωση” του Χριστού, έκαμαν το Χριστό…δεσπότη! “Κατ’ εικόνα και ομοίωση” δική τους. Του φόρεσαν το στέμμα και την αλουργίδα και το σκήπτρο της τυραννικής εξουσίας. Και τον μετέβαλαν σε συνήγορο και απολογητή και στυλοβάτη της εκμετάλλευσης και αδικίας και πάσης απανθρωπιάς…΄Ηταν, λοιπόν, δεσπότης ο Χριστός;
-Αντίθετα μάλιστα,είπα. ΄Ηταν αυτός που καταδίκασε περισσότερο από κάθε άλλον κάθε μορφή τυραννίας.
-Ακριβώς! Ποιος τότε υβρίζει περισσότερο το Χριστό; Εγώ ή αυτοί που περιέβαλαν το Χριστό της «άκρας ταπείνωσης» με την «ύβρη» και τη χλιδή της δεσποτικής εξουσίας!
-Είσαι ένας πανούργος και αδίστακτος έμπορος! Του είπα.
-Και σ’ αυτή την περίπτωση υπάρχουν χειρότεροι από μένα.
-Και πάλι χειρότεροι;
-Και πάλι! Γιατί εγώ εμπορεύομαι το Χριστό στις αίθουσες των κινηματογράφων. Ενώ κάποιοι άλλοι έχουν μεταβάλει τους οίκους του Θεού σε οίκους εμπορίου.
Κι έχουν από πάνω να λένε ότι: Το δικό τους εμπόριο ΑΞΙΝ ΕΣΤΙ, ενώ το δικό μου είναι αμαρτωλό και ανάξιο…
-Κι έχει δικαίωμα κάποιος να γίνεται κακός επειδή κάποιοι άλλοι είναι χειρότεροι; είπα.
-Εμένα δεν μ’ ενδιαφέρουν, είπε ο Σκορτσέζε, οι ηθικές δεοντολογίες και διαβαθμίσεις. Εγώ κάνω απλά τη δουλειά μου!
Αν όμως κάποιους τους ενδιαφέρουν, ας ανοίξουν τα μάτια τους. Για να ιδούν και να καταλάβουν ότι οι χειρότεροι έμποροι και Προκρούστες, που κατακρεουργούν το Χριστό είναι ανάμεσα σ’ αυτούς που παρουσιάζονται σαν…αντιπρόσωποι του Χριστού!
Αν, λοιπόν, πάρουν το φραγγέλιο και διώξουν τους χριστοκάπηλους απ’ τους οίκους του Θεού και την Εκκλησία του Χριστού, τότε κανένας Σκορτσέζε δεν θα μπορεί ούτε το Χριστό να παραμορφώσει ούτε την πίστη τους να χλευάσει…
Ενώ αντίθετα , όσο περισσότερο πολεμούν το έργο των διαφόρων Σκορτσέζε, τόσο περισσότερο τους διαφημίζουν. Και τόσο περισσότερο δυσφημούν το Χριστό και τον Χριστιανισμό.
Ο οποίος θριάμβευσε στο παρελθόν και θα θριαμβεύσει και στο μέλλον! Όχι με τις βιαιότητες και την κρατική καταστολή. Αλλά σε αντίθεση με όλα αυτά, και με μόνη τη δύναμη της ηθικής του ανωτερότητας και της πνευματικής του ακτινοβολίας!…