Θ. «η» ύβρις!…

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΥΣΊΑ

Η θρυαλλίδα του « Α.Α.»…άναψε και πάλι με την έκρηξη του θέματος της εκκλησιαστικής περιουσίας. Από την πρώτη στιγμή πήραμε θέση-μαζί με τον παπα- Σταματη Χατζηκυριάκο, τον παπα- Παπα-Σταύρο Παπαχρίστο και τον παπα-Ηλία Κωνσταντόπουλο- εναντίον της δεσποτοκρατίας. Μαζί μας για ένα χρονικό διάστημα ήταν και ο παπα-Βασίλης Ρεμούνδος.

Μέγα μυστήριο….

Ο ίδιος μπήκα στη μάχη με την παρακάτω ανοιχτή επιστολή προς τον κ. Κων. Μητσοτάκη, ο οποίος είχε ταχθεί στο πλευρό της δεσποτοκρατίας:

«Κύριε Μητσοτάκη

«Διαρρηγνύετε-μαζί με τη δεσποτοκρατία- τα ιμάτιά σας». !
Επειδή η Κυβέρνηση αποφάσισε να παραχωρήσει την εκκλησιαστική περιουσία σε γεωργικούς και κτηνοτροφικούς συνεταιρισμούς.
Και χαρακτηρίζετε την ενέργειά της αυτή σαν «πρωτοφανή ληστρική επιδρομή».
Η Εκκλησία, κ. Μητσοτάκη, είναι δημοκρατία και όχι δεσποτοκρατία.
Και δεν μπορούμε σε καμιά περίπτωση να ομιλούμε για εκκλησία των δεσποτάδων.
Όπως δεν μπορούμε να μιλούμε για δημοκρατία των… τυράννων!
Εκκλησία είναι το σύνολο του κλήρου και του λαού.
Και ακριβώς σ’ αυτό το σύνολο ανήκει η εκκλησιαστική περιουσία.
Και πάνω απ’ όλους ανήκει στη χειμαζομένη Εκκλησία, τη φτωχολογιά.
Που την καταληστεύουν-αιώνες τώρα-διάφοροι φεουδάρχες και κοτζαμπάσηδες.
Γι’ αυτό αξίζει ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ στην Κυβέρνηση για την ενέργειά της αυτή.
Κι ακόμη ένα μεγάλο μπράβο της αξίζει,επειδή αποφάσισε να αναθέσει τον οικονομικό έλεγχο των ενοριών και μητροπόλεων σε αιρετούς εκπροσώπους του λαού.
Το μέτρο αυτό σε καμιά περίπτωση δεν «καταλύει την αυτοδιοίκηση της Εκκλησίας», όπως πολύ άστοχα υποστηρίζετε.
Αντίθετα μάλιστα:
Αποτελεί-μερικά τουλάχιστο-αποκατάσταση της εκκλησιστικής και ευαγγελικής τάξης, που κατέλυσε η δεσποτοκρατία.
Της τάξης που θέλει αυτούς που χειρίζονται τα βιοτικά και πνευματικά θέματα της Εκκλησίας να είναι εκλεκτοί του λαού(Πράξεων: ΣΤ:1-7).
Και καταδικάζει κατηγορηματικά και απερίφραστα κάθε μορφή δεσποτοκρατίας( Λουκά:ΚΒ:25-27).
Ιδιαίτερα μάλιστα της δεσποτοκρατίας που έχει καταλύσει την Εκκλησία του Χριστού.
Και έχει από πάνω το απύθμενο θράσος να καπηλεύεται τα’ όνομά της και τη θυσία των μαρτύρων της.
Αλλά η δεσποτοκρατία, κ. Μητσοτάκη, είναι αυτή που είναι και κάνει αυτά που κάνει.
Εσείς όμως αρχηγός ενός δημοκρατικού κόμματος, πώς μπορείτε να την υποστηρίζετε;
Μήπως πιστεύετε ότι η δεσποτοκρατία που είναι το χείριστο πολίτευμα για την Πολιτεία, είναι το άριστο για την Εκκλησία;
΄Η μήπως διανοείσθε ότι θα ήταν ποτέ δυνατόν ο Χριστός και τα εκατομμύρια των μαρτυρων να θυσιαστούν για την εγκθίδρυση ενός καθεστλωτος βάρβαρου και απάνθρωπου, σαν του Πινοσέτ και του Μπόθα!
Ούτε μπορείτε να ισχυριστείτε ότι ακολουθείτε την αρχή της μη επεμβάσεως στα εσωτερικά της Εκκλησίας.
Όπως ισχυρίζονταν και οι προστάτες της εφτάχρονης δικτατορίας. Αφού η παράταξή σας με το σύστημα της «νόμω κρατούσης Πολιτείας» δεκαετηρίδες τώρα δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να επεμβαίνει απροκάλυπτα στα εσωτερικά της Εκκλησίας.
Υποστηρίζοντας πάντοτε σκανδαλωδώς-όπως και τώρα-τα μεσαιωνικά προνόμια και τα αντίστοιχα συμφέροντα της δεσποτοκρατίας.
Πάντοτε σε βάρος του λαού και των παπάδων του….
Ως πότε, κ. Μητσοτάκη, ο ελληνικός λαός, που έχυσε ποτάμι το αίμα του για τη δημοκρατία και την ελευθερία, θα εξαναγκάζεται να συντηρεί με τον ιδρώτα του προσώπου του τη δεσποτοκρατία; Που έχει μεταβάλει τον παπά σε δουλοπάροικο και μουζίκο. Και έχει θάψει το λαό στο «γύψο» του Παπαδόπουλου!
Ως πότε θα στηρίζετε και θα υποστηρίζετε με τους αντίχριστους νόμους τον ιεροεξεταστικό αυτόν μηχανισμό; Και θα προσφέρετε «επί πίνακι» τα κεφάλια των παπάδων και την αξιοπρέπεια του λαού στην Ηρωδιάδα της δεσποτοκρατίας!
Οπωσδήποτε, ύστερα από τη θέση που πήρατε, στο συγκεκριμένο θέμα, παραμένει μέγα μυστήριο και θα ήταν εξαιρετικά αποκαλυπτικό για την ειλικρίνειά σας, αν πληροφορούσατε τον ελληνικό λαό, τι ακριβώς εννοούσατε, όταν προεκλογικά μιλούσατε για τον…εκδημοκρατισμό της Εκκλησίας»!…

Καταιγισμός παρόμοιων και ανάλογων επιστολών δημοσιεύτηκε στον ημερήσιο τύπο, που υπογράφονταν είτε απ’ τον υποφαινόμενο είτε απ’ την τετράδα ή πεντάδα των συναγωνιστών παπάδων.
Και παράλληλα, με αφορμή την όλη περιρρέουσα ατμόσφαιρα ενεργοποιήθηκε και πάλι ο «Α.Α.» και εκδόθηκε το 8ο φύλλο του…

ΑΝΤΙΔΕΣΠΟΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ

Χριστός: « Οι άρχοντες των εθνών κατακυριεύουσιν αυτών, υμείς δεουχ’ ούτως»!

ΜΑΡΤΗΣ-ΜΑΗΣ 1987 ΑΡΙΘ: ΦΥΛΛΟΥ 8

ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟ ΛΑΟ

Ηράκλειτος: «΄Υβριν χρη σβεννύναι ή πυρκαϊήν»

Σοφοκλής: « ΄Υβρις φυτεύει τύραννον».
Φλωρίνης Αυγουστίνος(1954):

«Αγέλη αλόγων ζώων, βοσκομένη εις τα όρη και τα πεδιάδας της πατρίδος μας, δεν περιφρονείται τόσον, όσον περιφρονείται το λογικόν ποίμνιον του Χριστού υπό των ποιμένων, υπό των εκκλησιαστικών αρχόντων, οι οποίοι επεκάθησαν επί του τραχήλου του άνευ της θελήσελως του και εγκατέστησαν την αφόρητον τυραννίδα»…

Αλέξανδρος Παναγούλης: «Όταν οι λαοί ξυπνούν οι τύραννοι πεθαίνουν»!

Η «ΥΒΡΙΣ» ΤΗΣ ΔΕΣΠΟΤΟΚΡΑΤΙΑΣ

1.το πρωτοκολλο της…τρομοκρατιας

Αλήθεια, ελληνικέ λαέ, κατάλαβες, γιατί οι παπάδες «ομοφώνως» υπογράφουν τα διάφορα ψηφίσματα της δεσποτοκρατίας;
Και γιατί εκφράζουν την ιερή τους αγανάκτηση και την μέχρι των άστρων του ουρανού διαμαρτυρία τους για το θέμα της εκκλησιαστικής περιουσίας και της εκκλησιαστικής διοίκησης;
Και γιατί συμμετέχουν ομοθυμαδόν στα διάφορα συλλαλητήρια και τις πένθιμες κωδωνοκρουσίες!
Αν άλλοτε υποστηρίζαμε ότι οι παπάδες απ’ όλη την Ελλάδα μας τηλεφώνησαν και μας είπαν ότι εξαναγκάστηκαν με την απειλή τιμωρίας να υπογράψουν τα «ψηφίσματα» αυτά και να πάρουν μέρος στα συλλαλητήρια, κι ότι αυτοί οι παπάδες ούτε ακόμη και σε μας δεν τολμούσαν να πουν τα’ όνομά τους, ίσως δεν θα μας πίστευες…
Τώρα όμως «είδες και επίστευσες»(Ιωανν.Κ,8).
΄Ακουσες, δηλαδή, διάβασες και είδες με τα μάτια σου, τον τελευταίο καιρό τόσα πολλά, που σε βοήθησαν να καταλάβεις τι σημαίνει δεσποτοκρατία.
Και πως δεν υπάρχει τίποτε, που να μη μπορεί να κάνει, για να διατηρήσει τα φεουδαρχικά της προνόμια και να υπερασπιστεί τα αμαρτωλά της συμφέροντα.
Και ένα ανάμεσα στα πολλά εύγλωττο παράδειγμα είναι και το διαβόητο «πρωτόκολλο…ΤΙΜΗΣ». Που αξίζει νομίζουμε να προσέξεις μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματά του, που παραθέτουμε αμέσως:
«Οι υπογραφόμενοι αρχιερείς, λέει, μεταξύ άλλων, το Πρωτόκολλο, μέλη της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, εν βάρει της αρχιερατικής ημών συνειδήσεως και ως πιστοί τηρηταί των Ιερών Κανόνων της Ορθοδόξου Εκκλησίας, διαβεβαιούμεθα, επικαλούμενοι μάρτυρα τον Θεόν εις τας ψυχάς ημών ότι:
α. Δεν θα δεχθώμεν μονομερή υπό της Κυβερνήσεως τροποποίησιν του ισχύοντος Καταστατικού Χάρτου της Εκκλησίας, και ιδιαιτέρως των διατάξεων αυτού περί εκλογής των αρχιερέων….
β. Οποιοσδήποτε κληρικός, οιουδήποτε βαθμού, εφόσον ήθελε συμπράξει μετά της κοσμικής εξουσίας ή ενεργήσει αυτοβούλως, παρά τους Ιερούς Κανόνας και τας αποφάσεις του Ανωτάτου Διοικητικού Οργάνου της Εκκλησίας και προς ίδιον αυτού όφελος, θα τεθή υπό κατηγορίαν και θα υποστή πάραυτα τας προβλεπομένας κανονικάς κυρώσεις….».
ΔΗΛΑΔΗ: Η δεσποτοκρατία, μέσα στον παροξυσμό του τρομοκρατικού της παραληρρήματος, ορκίζεται πίστη στον εαυτό της.
Και απειλεί -Ηρώδης μαζί και Ηρωδιάδα-να προσφέρει στον εαυτό της τα κεφάλια των κληρικών, που θα τολμούσαν να αγνοήσουν τον τρομοκρατικό της μηχανισμό.
Να, λοιπόν, γιατί οι παπάδες υπογράφουν «ομόφωνα» τα διάφορα «ψηφίσματα». Και συμμετέχουν ομοθυμαδόν στα διάφορα συλλαλητήρια και τις πένθιμες κωδωνοκρουσίες.!….

2.η τουρκισία

Όμως εμείς, ελληνικέ λαέ, αντίθετα απ’ τα συν-ωμοτικά ανοσιουργήματα, που οι δεσποτ-αμύντορες και οι δεσποτοφυλλάδες ονομάζουν «πρωτόκολλα τιμής», πιστεύουμε στο πρωτόκολλο τιμής, που λέγεται ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ.
Που το ’γραψε και το υπόγραψε με το ΑΙΜΑ του ο Χριστός και οι Απόστολοι και τα εκατομμύρια των μαρτύρων. Και θέλει την Εκκλησία λεύτερη και δημοκρατική.
Γι’ αυτό, όταν η δεσποτοκρατία απείλησε ότι θα ζητήσει την άρση του «αυτοκεφάλου» της Ελλαδικής Εκκλησίας, εμείς με την παρακάτω «ανοιχτή» αναφορά, αποταθήκαμε προς τη Βουλή των Ελλήνων:
«Κύριοι Βουλευτές, γράψαμε, η χούντα της δεσποτοκρατίας, γέννημα και θρέμμα της απριλιανής χούντας, αισθάνεται ασφυκτικά με το δημοκρατικό πολίτευμα της Ελλάδας. Και απειλεί να γίνει συνεταίρος της χούντας του Εβρέν, προκειμένου να διατηρήσει τα φεουδαρχικά προνόμια, που της έδωκε η οθωμανική αυτοκρατορία.
΄Επρεπε η χούντα της δεσποτοκρατίας να καθαιρεθεί, με ελάχιστες εξαιρέσεις, ευθύς μετά την πτώση της δικτατορίας.. Εκμεταλλεύτηκαν όμως την ανοχή και τη μακροθυμία του λαού και γι’ αυτό τώρα ξεπέρασαν κάθε όριο θρασύτητας.
΄Όμως ποτέ δεν είναι αργά. Ας κάμει η Πολιτεία δημοψήφισμα, στην κρίση του οποίου να θέσει το εκκλησιαστικό πρόβλημα «εφ’ όλης της ύλης».
Και πριν απ’ όλα το καθεστώς της δεσποτοκρατίας.
Και ύστερα ας αναθέσει στο λαό την εκλογή των επισκόπων του.
Και οι δεσποτάδες ας πάνε, όπου θέλουν:
Στον Εβρέν, τον Πινοσέτ ή όπου αλλού…
Για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους!
Πρέπει να καταλάβουν εδώ και τώρα ότι η Εκκλησία της Ελλάδας δεν είναι τσιφλίκι τους, για να την κάμουν μπουναμά στους Τουρκαλάδες.
Ούτε οι παπάδες και ο ελληνικός λαός σκοπεύουν να γίνουν γιουσουφάκια του Εβρέν.
Όσο για την απειλή τους, ότι μπορεί να προσφύγουν στην Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αποτελεί την τραγικότερη ειρωνεία:
Τους προτείνουμε να συμμαχήσουν με το απαρτχαϊντ της Ν.Αφρικής.
Γιατί, όπως εδώ η δεσποτοκρατία καταπιέζεται απ’ την πλειοψηφία των παπάδων και του λαού, έτσι κι ο Μπόθα καταπιέζεται απ’ την πλειοψηφία των μαύρων!
Και βέβαια χρειάζεται και το ανάλογο σύνθημα:
«Φεουδάρχες και ρατσιστές όλου του κόσμου ενωθείτε»!

Κύριοι Βουλευτές

Με την αποφασιστικότητα, που αντιμετωπίσατε την πρόκληση της Τουρκίας, αντιμετωπίστε και την ΤΟΥΡΚΙΣΙΑ(= αυθαιρεσία) της δεσποτοκρατίας»!..

3.Χριστός ανέστη!!!

Το παραπάνω κείμενο κρίθηκε «υβριστικό» για την Ιεραρχία της Εκκλησίας.
Και μας παρέπεμψε στα εκκλησιαστικά δικασήρια.
Επειδή όμως, ούτε η κατηγορία ούτε η απολογία ούτε η παρουσία μας στα δικαστήρια έχει κανένα νόημα, στείλαμε στον Αρχιεπίσκοπο την παρακάτω «ανοιχτή» απάντηση(27-4-87):

Μακαριώτατε

Μας καλείτε να απολογηθούμε, επειδή, κατά τη γνώμη σας «καθυβρίζουμε με τα δημοσιεύματά μας την σεπτή Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδoς».
Εμείς σε καμιά περίπτωση, Μακαριώτατε, δεν καθυβρίζουμε την Ιεραρχία της Εκκλησίας.
Αντίθετα μάλιστα. Αν ήταν δυνατόν να συναντήσουμε κάπου έναν Ιεράρχη της Εκκλησίας, θα του φιλούσαμε όχι μόνο τα χέρια, αλλά και τα πόδια….
Αλλά τι σημαίνει «ύβρις», Μακαριώτατε;
΄Υβρις δεν είναι οι αλήθειες, που λέγονται.΄Οσο πικρές κι αν είναι. Αλλά οι αθλιότητες που γίνονται.΄Οσο κι αν έντεχνα και επιδέξια συγκαλύπτονται.
Ύβρεις δεν είναι οι φωνές των αδικημένων και καταπιεσμένων, αλλά οι σκευωρίες και οι συνωμοσίες των αδικητών και καταπιεστών.
Ούτε είναι ύβρεις οι οιμωγές και οι θρήνοι των θυμάτων. Αλλά τα όργια και οι αγριότητες των δήμιων και βασανιστών.
Ούτε ακόμη είναι ύβρεις οι εξεγέρσεις των επαναστατών, αλλά η θηριωδία των πάσης φύσεως δεσποτών.
Ύβρις είναι να βάνεις τη βία πάνω από τη συνείδηση των ανθρώπων και τα τανκς πάνω απ’ την ελευθερία του λαού.
Ύβρις είναι να βάνεις τα συμφέροντα και τα προνόμια των λίγων πάνω απ’ τα δικαιώματα και την αξιοπρέπεια των πολλών.
Ύβρις είναι τα σφαιρικά σαρκία κάποιων δεσποτάδων, όταν ένα μεγάλο μέρος του λαού πένεται και υποφέρει.
Ύβρις είναι η «πορφύρα και ο βύσσος», που ενδύονται οι περισσότεροι δεσποτάδες, όταν οι οικογενειάρχες παπάδες δεν μπορούν να αντικαταστήσουν το πεπαλαιωμένο τους ράσο.
Ύβρις είναι οι παχυλοί μισθοί και τα εκατομμύρια των αφορολόγητων τυχερών, που παίρνουν οι άγαμοι δεσποτάδες, όταν χιλιάδες οικογένειες φυτοζωούν με μισθούς και συντάξεις και μεροκάματα πείνας.
Ύβρις είναι οι βίλλες και τα διαμερίσματα των δεσποτάδων και η λεγόμενη εκκλησιαστική περιουσία, όταν οι πολύτεκνοι δεν έχουν ένα κερμίδι να στεγάσουν τη φαμελιά ους και οι ακτήμονες ένα στρέμμα γης για την πολυτέλεια ενός κήπου.
Ύβρις είναι οι πένθιμες κωδωνοκρουσίες από τους νεκροθάφτες της Εκκλησίας, σε βάρος ενός λαού που αγωνίζεται για την απελευθέρωση και την ανάστασή της.
Ύβρις είναι τα συλλαλητήρια, στα οποία οι κατατρομοκρατημένοι παπάδες οδηγούνται «ως πρόβατα επί σφαγήν» και εξαναγκάζονται να διαδηλώνουν μαζί με τους φανατικούς αστοχριστιανούς και τους αφιονισμένους χριστιανοφασίστες.
Ύβρις είναι, όταν, στην αντίπερα όχθη του Αιγαίου ο προαιώνιος εχθρός της πατρίδας σου βρυχάται εναντίον της πατρίδας σου, και συ φαίνεσαι να φλερτάρεις την κηδεμονία του, προκειμένου να διατηρήσεις τα φεουδαρεχικά σου προνόμια.
Ύβρις, γέννημα και θρέμμα της ύβρης, είναι η τυραννία, η δικτατορία και ο φασισμός..
Και βέβαια-π’ανω απ’ όλα-ύβρις είναι το καθεστώς της δεσποτοκρατίας..
Ύβρις απέναντι στο μέτρο και την αρμονία του ελληνικού πνεύματος:
«Ύβρις φυτεύει τύραννον», λέει χαρακτηριστικά ο Σοφοκλής (Οιδίπους τύραννος, 873).
Ύβρις ακόμη απέναντι στο πνεύμα της ταπεινοφροσύνης και της διακονίας του Ευαγγελίου (Ματθαίου: Κ:17-28, Μάρκου: Ι:35, Λουκά:ΚΒ: 25-28).
Ύβρις απέναντι στο δημοκρατικό πολίτευμα της Εκκλησίας (Πράξεων:Α: 13-26, ΣΤ:1-7, ΙΕ:22), το οποίο κατάργησε. Για να μεταβάλει τον παπά σε είλωτα και να θάψει το λαό στο ΓΥΨΟ της παθητικότητας και της αδράνειας.
Αυτή την ύβρη καταδίκασαν οι σοφοί και οι προφήτες και οι άγιοι όλων των εποχών.
Αυτή την ύβρη έχει καταδικάσει και ο ελληνικός λαός, απ’ τ’ αρχαία χρόνια, μέχρι σήμερα. Και πάντα τίμησε τους τυραννοκτόνους.
Αυτή την ύβρη καταδίκασε και ο Χριστός και τη μαστίγωσε με τα παρίφημα «ουαί» του.
Κι αυτή η ύβρις είναι που τον καταδίκασε και τον σταύρωσε.
Η ύβρη της δεσποτοκρατίας της εποχής του.
Αυτή την ύβρη στηλιτεύσαμε και μεις, σε όλες της τις θλιβερές προεκτάσεις.
Αυτήν που πρόδωσε το Ευαγγέλιο και καθυβρίζει την Ιεραρχία της Εκκλησίας.
Και κατάντησε με το βίο και την πολιτεία της ο μεγαλύτερος συκοφάντης της Εκκλησίας και ο καλύτερος συνήγορος της αθεϊας και των αιρέσεων.
Και μας ζητάτε να απολογηθούμε γι’ αυτό.
Και στη συνέχεια, βέβαια, θα κριθούμε απ’ τη ,λεγόμενη, εκκλησιαστική δικαιοσύνη.
Τη «λεγόμενη»!…
Γιατί σύμφωνα με τη γνώμη των ίδιων των δεσποτάδων είναι πιο βάρβαρη ακόμη κι απ’ τη δικαιοσύνη των βάρβαρων Σαρματών και Σκυθών (+ Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιος).
Και τοποθετείται στο πολιτισμικό επίπεδο των Κυκλώπων (Φλωρίνης Αυγουστίνος)΄
Αφού εισαγγελέας, δικαστής μαζί και δήμιος του κατηγορούμενου παπά είναι-αλήθεια τι ντροπή!- ο ίδιος ο δεσπότης…
Αφού το ύψιστο κριτήριο δεν είναι η ενοχή ή η αθωότητα του κατηγορούμενου. Αλλά η συμπάθεια ή το θανάσιμο-όπως συμβαίνει στην περίπτωσή μας-μίσος για το πρόσωπό του.
Αφού οι βαρυνόμενοι με «βοώντα και κράζοντα» παρπτώματα συχνά αθωώνονται, ενώ οι αθώοι, που μισούνται θανάσιμα απ’ τους δικαστές δεσποτάδες δεν έχουν-όπως και στην κόλαση του Δάντη- καμιά ελπίδα, για ν’ αποφύγουν την καταδίκη.
Ο Μητροπολίτης Αττικής κ. Νικόδημος λέει στο «Ανοιχτό Υπόμνημά» του:
«Οι λίγες απόπειρες διαμαρτυρίας εκ μέρους των πρεσβυτέρων σας έχουν τρομάξει. Και, για να μην ευρυνθεί το κίνημα και, για να μην συνειδητοποιήσει το σώμα των πρεσβυτέρων τη δύναμή του, καταδικάζονται σε απανωτές και σκληρές ποινές οι πρωταίτιοι.
Αντίθετα η επιείκεια και η εύνοιά σας προς τους κληρικούς, που βαρύνονται με θανάσιμα ηθικά παραπτώματα, έχουν καταντήσει ρουτίνα».
Αλλά στη δική μας περίπτωση υπάρχει κάτι άπειρα φοβερότερο:
Υπάρχει η 2η παράγραφος του διαβόητου «Πρωτόκολλου Τιμής».
Της υπόσχεσης, δηλαδή, που δώσατε «εν βάρει της αρχιερατικής σας συνείδησεως και επικαλούμενοι μάρτυρα τον Θεόν-βάναυση καταπάτηση όχι μόνο του ευαγγελικού,αλλά και του μωσαϊκού νόμου- να θέσετε υπό κατηγορίαν και να επιβάλετε πάραυτα κυρώσεις» σε όποιον κληρικό αμφισβητούσε το απάνθρωπο καθεστώς της δεσποτοκρατίας και τα αντίχριστα συμφέροντά του.
Γεγονός που σημαίνει ότι εμείς δεν θα παραπεμφθούμε σε δίκη. Αλλά θα κληθούμε να παίξουμε το ρόλο των θυμάτων ενός εγκλήματος «εκ προμελέτης».
΄Η μάλλον πιο σωστά:
Μιας ανίερης και ειδεχθούς συν-ωμοσιας (στην κυριολεξία).Ενός εγκλήματος και μιας συνωμοσίας που ξεπερνάει- ως προς τις προθέσεις της-ακόμη και τη φρίκη του αποκεφαλισμού του Προδρόμου.
Γιατί ο Ηρώδης ορκίστηκε ανιδιοτελώς και χωρίς να γνωρίζει και να μπορεί να φανταστεί τη συνωμοσία της Ηρωδιάδας και της Σαλώμης.
Ενώ εσείς συνωμοτήσατε «προς ίδιον όφελος» και με πλήρη συνείδηση των ολεθρίων συνεπειών της δεσμεύσεώς σας.
Ε, λοιόν, εμείς μπροστά σ’ αυτή την ιδιώνυμη πραγματικότητα, δηλώνουμε ενώπιον του ελληνικού λαού ότι αρνούμαστε να παίξουμε τον επονείδιστο και ατιμωτικό ρόλο που μας αναθέτετε.
Γιατί ασυνήθιστοι να εγκληματούμε, με οποιονδήποτε τρόπο και σεβάρος οποιουδήποτε (του εαυτού μας ή άλλου) αρνούμαστε να συμμετάσχουμε σε μια τέτοια συμπαιγνία και συνωμοσία.
Θ’ αφήσουμε σε σας ολόκληρη την «τιμή» του εγκληματικού σεναρίου που καταστρώσατε.
Κάνετε, λοιπόν, αυτό που έχετε να κάνετε, όσο μπορείτε πιο γρήγορα (Ιωανν.ΙΓ:27). «Πληρώσατε το μέτρον των πατέρων υμών» (Ματθαίου:ΚΓ:32)!
Πρέπει όμως να έχετε υπόψη σας τούτο:
΄Ότι, αν οι οποιεσδήποτε εξοντώσεις πυροδοτούν την έκρηξη της λαϊκής αγανάκτησης, οι εξοντώσεις αυτού του είδους προκαλούν σεισμούς (Ματθαίου:ΚΖ:51).
Ιδιαίτερα μαλιστα, όταν οι εργολάβοι της εξόντωσης είναι τελεσίδικα και αμετάκλητα καταδικασμένοι στη συνείδηση του δημοκρατικού και πιστού λαού.
Και αποτέλεσμα των σεισμών αυτών δεν είναι να γκρεμίζονται μόνο κάποιοι αμαρτωλοί θρόνοι, που άρπαξαν κάποιοι αρχισυνωμότες σε καιρούς πονηρούς…
Είναι να κατεδαφίζεται και να ανασκάπτεται εκ θεμελίων η οποιαδήποτε Βαστίλλη. Και κάτω απ’ τους σωρούς των ερειπίων της να θάβονται όλοι οι αρχιτέκτονες της ανομίας…
΄Όπως όμως το κακό διογκούμενο αυτοκαταστρέφεται, έτσι και το καλό πολεμούμενο πολλαπλασιάζεται:
Έτσι, παράλληλα με το σεισμό της καταστροφής για τους εργάτες της ανομίας, έρχεται και ο «μέγας σεισμός» της Ανάστασης (Ματθαίου:ΚΗ: 2).
Για την Εκκλησία του Χριστού και του λαού.
Λοιπόν; Θα μας εξοντώσετε;;;
Αλλά ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!

Η ΚΑΝΟΣΣΑ

Αλλά, ελληνικέ λαέ, «και πάλιν Ηρωδιάς μαίνεται και πάλιν ταράσσεται».
Και πάλι η δεσποτοκρατία λέει και κάνει πράγματα εξωφρενικά και προκλητικά.
Και πάλι ζητάει να θυσιάσει το «αυτοκέφαλο» της ελλαδικής Εκκλησίας στ βωμό των ταπεινών συμφερόντων της και των τυραννικών προνομίων της.
Και γι’ αυτό και μεις αναγκαζόμαστε και πάλι να πάρουμε θέση. Και ν’ αποταθούμε με την παρακάτω «ανοιχτή» αναφορά στον Πρωθυπουργό της χώρας:

Κύριε Πρωθυπουργέ

Οι πάπες του Μεσαίωνα τρομπκρατούσαν επιτηδείως και λεηλατούσαν αγρίως τους δεισιδαίμονες όχλους της Ευρώπης και τους θρησκόληπτους βασιλιάδες τους.
Ο αυτοκράτορας όμως της Γερμανίας (Ερρίκος ο Δ΄) θέλησε να περιορίσει την παπική απληστία και ασυδοσία.
Αλλά ο πανούργος και αδίστακτος πάπας(Γρηγόριος ο Ζ΄) αφόρισε τον αυτοκράτορα.
Τρόμος κατέλαβε τους τους Γερμανούς. Τόσο πολύ, ώστε πολλοί να πεθαίνουν κυριολεκτικά από το φόβο τους. Με αποτέλεσμα να πανικοβληθεί και ο ίδιος ο αυτοκράτορας. Ο οποίος και έσπευσε να συναντήσει τον Πάπα στο ορεινό φρούριο της Κανόσσα. ΄Οπου…
Τρία ολόκληρα μερόνυχτα ο αυτοκράτορας και η συνοδεία του, μέσα στο φοβερό κρύο του χειμώνα, ανυπόδητοι και με ένδυμα και δάκρυα μετανοίας, θερμοπαρακαλούσαν τον παμπόνηρο πάπα να τους επιτρέψει να φιλήσουν τα πόδια του, για να τους προσφέρει το συχωροχάρι της… μεγαλοψυχίας του!
Αλλά, γιατί αναφερόμαστε στην κωμικοτραγική ιστορία της μεσαιωνικής Κανόσσα;
Γιατί και σήμερα, εδώ σ’ αυτόν τον τόπο υπάρχουν άνθρωποι που συνιστούν στη δημοκρατική πολιτεία να σπεύσει γονατιστή στην Κανόσσα της δεσποτοκρατίας.
Για να της φιλήσει τα πόδια και να εξασφαλίσει το δεσποτικό συχωροχάρτι…
Επειδή τόλμησε να περιορίσει την απληστία και ασυδοσία της…
Και οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι μόνο οι διάφοροι αυτόκλητοι δεσποταμύντορες, ούτε μόνο οι δεσποτοκρατούμενοι και τρομοκρατούμενοι παπάδες.
Είναι και αυτοί που στον 20ο αιώνα παίρνουν στα σοβαρά τα κωμικά καμώματα της δεσποτοκρατίας.
Και ιδιαίτερα τα «ηχηρά» εκείνα ανακοινωθέντα περί του «αποστολοπαράδοτου-τάχα-διοικητικού συστήματος της αγίας και μητρός ημών …δεσποτοκρατίας.
Το οποίο δεν μπορεί κανείς-σαν τα «άγια των αγίων» να παραβιάζει. Ενώ αντίθετα η δεσποτοκρατία μπορεί να προσφέρει και να αίρει «άρον- άρον», όποτε θέλει, το «αυτοκέφαλο» της Εκκλησίας.
΄Όπως ακριβώς και ο ομογάλακτος αδελφός της ο παπισμός έδινε και έπαιρνε στο Μεσαίωνα απ’ τους λαούς τους βασιλιάδες κι απ’ τους βασιλιάδες τα στέμματα.
Κι όπως οι γαλαζοαίματοι βασιλιάδες αγόραζαν και πουλούσαν, σαν τα άλογα ζώα, τα κοπάδια των λαών.
΄Όπως όμως η Πολιτεία τόλμησε να νομοθετήσει, έτσι πρεπει κάποιος να τολμήσει να μιλήσει, σχετικά με το εκκλησιαστικό ζήτημα, στο λαό.
Και να πει ολάκερη την αληθεια. Για να μην αφήνει την ασύστολη ψευδολογία και την ανερυθρίαστη υποκρισία να καλλιεργούν τη σύγχυση…
Και πρώτα πρώτα ν’ απαντήσει στην πρόκληση:
Είναι «αποστολοπαράδοτη» η δεσποτοκρατία!
Θα ήταν σαν να μας λέγανε:
Είναι αποστολοπαράδοτος ο φασισμός και η κάθε είδους δικτατορία και χούντα; Κι ο Χίτλερ με το Φράνκο, κι Πινοσέτ με το Μπόθα…
Είναι οι δεσποτάδες αντιπρόσωποι του Χριστού και διάδοχοι των Αποστόλων!…
Μια τέτοια πρόκληση δεν προσβάλλει μόνο το δημοκρατικό φρόνημα του λαού, ο οποίος έχυσε ποτάμια το αίμα του για την ελευθερία και δημοκρατία και αισθάνεται αποστροφή και αποτροπιασμό για την κάθε είδους τυραννία….
Προσβάλλει πάνω απ’ όλα την ορθόδοξη πίστη.
Γιατί δεν χαλκεύει απλώς κάποια αίρεση, έστω και τη χειρότερη. Αλλά αναποδογυρίζει εκ θεμελίων τη διδασκαλία του Χριστού, ο οποίος καταδικάζει απερίφραστα κάθε είδους δεσποτοκρατία (Ματθαίου:Κ:17-28, Μάρκου:Ι:35-45, Λουκά:ΚΒ: 25-28).
Και προδίδει το «αποστολοπαράδοτο» σύστημα διοικήσεως της Εκκλησίας, που θέλει την Εκκλησία δημοκρατική και μόνο δημοκρατική.(Πράξεων:Α:13-26, ΣΤ:1-7, ΙΕ:22)….
Δεν είναι, λοιπόν, «αποστολοπαράδοτη» η δεσποτοκρατία.
Κοσμικό καθεστώς είναι!
Και μάλιστα το χείριστο όλων!
Η πιο ύπουλη και επικίνδυνη μορφή τυραννίας.
Ο Δούρειος Ίππος του κοσμικού κατεστημένου για την άλωση της Εκκλησίας του Χριστού και του λαού.
΄Όχι μόνο, γιατί υπήρξε πάντοτε το ανήθικο ηθικό στήριγμα των οποιωνδήποτε τυράννων!
Αφού πάντοτε υποστήριξε τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης σε βάρος των δικαιωμάτων του λαού…
Αλλά, κυρίως γιατί, προτού οι διάφοροι τύραννοι σκλαβώσουν και σκοτώσουν τα σώματα των ανθρώπων, η δεσποτοκρατία σκλαβώνει και σκοτώνει τις ψυχές τους(Ματθαίου:Ι,28)!…
Το αποστολοπαράδοτο σύστημα διοίκησης της Εκκλησίας είναι μόνο αυτό, που θέλει να εκλέγονται όλοι οι λειτουργοί της Εκκλησίας-απ’ τους ενοριακούς συμβούλους μέχρι τον Αρχιεπίσκοπο-απ’ το πλήρωμα της Εκκλησίας:
Το σύνολο, δηλαδή, του κλήρου και του λαού. Και κανέναν άλλο.
Κι όχι μόνο να εκλέγονται, αλλά και να μην κάνουν τίποτε, χωρίς την προηγούμενη συγκατάθεση και συναίνεση(=Consensus Ecclesiae) του πληρώματος της Εκκλησίας.
Να, λοιπόν, ποιοι αποφασίζουν για τα οποιαδήποτε ζητήματα της Εκκλησίας.
Και βέβαια και για το περίφημο «αυτοκέφαλο»!
Αποφασίζει το πλήρωμα της Εκκλησίας. Και κανένας άλλος.
Και, στην προκειμένη περίπτωση αποφασίζουμε EMEIΣ: ο πιστός κλήρος και λαός.
Οποιοσδήποτε μιλάει και ενεργεί, χωρίς τη δική μας συγκατάθεση και αντίθετα προς τη δική μας θέληση, δεν είναι ποιμένας της Εκκλησίας, αλλά κλέφτης και ληστής(Ιωανν:Ι:1,κλπ)!…
Και στη συγκεκριμένη περίπτωση η δεσποτοκρατία, αντίθετα απ’ ό, τι υποστηρίζει δεν είναι η «αγία μητέρα» του ορθόδοξου ελληνικού λαού.
Η κακή μητριά του είναι!
Εκτός από κάποιες σπάνιες φωτεινές εξαιρέσεις….
Κι αν σήμερα η ορθοδοξία και ο ελληνισμός έχουν συρρικνωθεί τόσο πολύ, κι αν τα ορθόδοξα Πατριαρχεία έχουν απορφανιστεί από το ποιμνιό τους, κι αν οργιάζουν οι αιρέσεις, ποιος άλλο φταίει περισσότερο απ’ την απληστία και ασυδοσία της δεσποτοκρατίας!…
Και βέβαια φωνάζει από πάνω η δεσποτοκρατία, τόσο περισσότερο,όσο μεγαλύτερο είναι το ΑΔΙΚΟ, που έκαμε και απεργάζεται σε βάρος της Εκκλησίας.
Σαν τον …»κλέφτη»!
Για να παραπλανήσει και αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη. Και να εξασφαλίσει το απαραίτητο ΑΛΛΟΘΙ. Που θα της επιτρέψει να συνεχίσει τι καταλυτικό της έργο και να διατηρήσει τα φεουδαρχικά της προνόμια.

Κύριε Πρωθυπουργέ

Οχτακόσια χρόνια μετά τον εξευτελισμό του Ερρίκου του Δ΄ από τον Πάπα Γρηγόριο τον Ζ΄ ο παπισμός θέλησε και πάλι να ταπεινώσει το γερμανικό λαό.
Αλλά ο τότε Πρωθυπουργός της Γερμανίας Βίσμαρκ βροντοφώναξε προς τον υπερφίαλο Πάπα:
«Ας γνωρίζει ο Πάπας ότι δεν πρόκειται να επανέλθουμε στην Κανόσσα»!…
Εσείς τι θα κάνετε τώρα στο ηλοβασίλεμα του 20ου αιώνα; Πάντως η αξιοπρέπεια, η ιστορία και ο πολιτισμός του δημοκρατικού λαού απαιτούν να μην επανέλθετε στην Κανόσσα της δεσποτοκρατίας!
Αντίθετα μάλιστα. Πρέπει να ξαναδοθούν στο πλήρωμα της Εκκλησίας όλα εκείνα τα δικαιώματα που αιώνες τώρα σφετερίζεται η δεσποτοκρατία.
Γιατί, όχι μόνο τους ενοριακούς συμβούλους, αλλά και τους συμβούλους του ΟΔΕΠ και τους ιερείς και τους επισκόπους και τον αρχιεπίσκοπο πρέπει να εκλέγει το πλήρωμα της Εκκλησίας.
Σύμφωνα με την ευαγγελική και εκκλησιαστική τάξη.
Για να γκρεμιστεί συθέμελα η Βαστίλλη της δεσποτοκρατίας.
Για ν’ απαλλαγεί η Εκκλησία απ’ τα οπιαδήποτε αφεντικά: δεσποτοκρατικά και πολιτειοκρατικά. Και να γίνει δημοκρατική και ελεύθερη…

Ο ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΟΣ…

Ελληνικέ λαέ

Η δεσποτοκρατία είναι η Super Star της υποκρισίας.
Μπορεί απέναντι στον παπά να δίνει ρεσιτάλ αναλγησίας και ιταμότητας. Μπορεί απέναντι στην Πολιτεία να δείχνει τα νύχια της και τα δόντια της.
΄Όμως μπροστα σε σένα «θρηνεί και οδύρεται»!…
Όπως ακριβώς και ο κροκόδειλος,όταν θέλει να παραπλανήσει και να κατασπαράξει τα θύματά του.
«Θρηνεί και οδύρεται»…
Επειδή, λέει της παίρνουν την περιουσία …της και απειλούν την ελευθερία…της!
Και ζητεί την συμπαράστασή σου.Γιατί είναι, λέει η εκκλησία…σου και είσαι ο πιστός λαός της…
Ο πιστός όμως λαός, ελληνικέ λαέ, όπως και κάθε λαός δεν έχει μόνο υποχρεώσεις:
Να πληρώνει, δηλαδή ,τους παχυλούς μισθούς και τα εκατομμύρια των αφορολόγητων τυχερών. Για να «ενδύονται κάποιοι δεσποτάδες πορφύραν και βύσσον, ευφραινόμενοι καθ’ ημέραν λαμπρώς»(Λουκά: ΙΣΤ:19). Τη στιγμή, που ο ίδιος ο λαός «ουκ έχει πού την κεφαλήν κλίνη»(Λουκά: Θ:58). Και στερείται ακόμη και τον «επιούσιον άρτον»( Ματθαίου:ΣΤ,11)!…
Ο πιστός λαός έχει και δικαιώματα.
Και πάνω απ’ όλα το στοιχειώδες και βασικό δικαίωμα να εκλέγει όλους αυτούς, που διαχειρίζονται τα υλικά και πνευματικά του συμφέροντα.
Και να συμμετέχει στις αποφάσεις που αφορούν αυτόν και την πίστη του.
Και ρωτάμε τη δεσποτοκρατία:
΄Όταν βγάζει τους δεσποτάδες μεσ’ απ’ το μαγικό της σκούφο, όπως ο ταχυδακτυλουργός τα περιστέρια, ρωτάει το λαό;
Και όταν-έρμαια της ακόρεστης λαιμαργίας τους- τους μεταθέτει απ’ την λιγότερο στην περισσότερο πλούσια μητρόπολη, ρωτάει το λαό;
Κι όταν διορίζει τους παπάδες και τους επιτρόπους;
Κι όταν συνεδριάζει κεκλεισμένων των θυρών;
Και παίρνει αποφάσεις για μας και την πίστη μας…
Μας ρωτάει ποτέ και για τίποτε!..
Δεν είναι, λοιπόν, δεινός σφετεριστής και άρπαγας των δικαιωμάτων μας;
Και δεν μας αντιμετωπίζει, όπως οι ρατσιστές της Ν. Αφρικής τους μαύρους!
Αλλά ξαναρωτάμε τη δεσποτοκρατία:
Δεν είναι η Εκκλησία το σύνολο του κλήρου και του λαού;
Με ποιο, λοιπόν, δικαίωμα ξεχωρίζει η δεσποτοκρατία την Εκκλησία απ’ το λαό;
Και ταυτίζει την Εκκλησία με τον εαυτό της!
Η δσποτοκρατία, ελληνικέ λαέ, όχι μόνο δεν είναι «η» Εκκλησία, αλλά δεν έχει ούτε την παραμικρή σχέση με την Εκκλησία.
Αντίθετα μάλιστα. Είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της Εκκλησίας.
΄Όπως ακριβώς και η δικτατορία είναι ο μεγαλύτεος εχθρός της δημοκρατίας.
΄Όπως δεν ήταν και ο Παπαδόπουλος Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Γιατί διοίκηση της Εκκλησίας είναι μόνο αυτή που εκλέγεται από το πλήρωμα της Εκκλησίας.
Το σύνολο, δηλαδή, του κλήρου και του λαού.
Πολύ περισσότερο δεν είναι η δεσποτοκρατία…ορθοδοξία.
Αντροπέας του Ευαγγελίου είναι προκλητικός και απροκάλυπτος. Και αυτά δεν τα λέμε εμείς. Τα λέει το Ευαγγέλιο. Που καταδικάζει κάθε είδους δεσποτοκρατία (Ματθαίου:Κ:17-27, Μάρκου:Ι: 30-45, Λουκά:ΚΒ: 24-27)!
«Θρηνεί, λοιπόν, και οδύρεται» η δεσποτοκρατία. Και φωνάζει:
΄Όχι για την περιουσία, που της παίρνουν, αλλά για την περιουσία, που μας σφετερίζεται. Και, που τώρα θέλει ή να μας την κρατήσει ή να την πουλήσει στη «μαύρη αγορά».
Ούτε για την ελευθερία, που χάνει και το «αυτοδιοίκητο» της Εκκλησίας, που καταργείται-τάχα-φωνάζει.
Αλλά για το ασύδοτο και αυθαίρετο της δεσποτοκρατίας, που περιορίζεται!
Ούτε για την κομματικοποίηση, αλλά για τον εκδημοκρατισμό της Εκκλησίας αγανακτεί.
Ούτε, τέλος διαμαρτύρεται, επειδή η Πολιτεία δεν έχει τη συναίνεση της Εκκλησίας.
Αλλά φοβάται και τρέμει, επειδή ακριβώς η Πολιτεία έχει τη συναίνεση αυτή.
Αφού η Κυβέρνηση εκλέγεται από τον ορθόδοξο λαό.
Ενώ η δεσποτοκρατία δεν την έχει. Γιατί εκλέγεται ανορθόδοξα απ’ τον αιρετικό… εαυτό της!
΄Όμως, παρ’ όλ’ αυτά η δεσποτοκρατία από θύτης, που είναι επιμένει να παρουσιάζεται σαν θύμα.
Και έχει από πάνω και το απύθμενο θράσος να μας ζητάει και την συμπαράστασή μας…
Και, για να την πετύχει, μας στολίζει με ένα σωρό κολακευτικούς και μελιστάλακτους χαρακτηρισμούς. Όπως:
«Πιστός λαός’, «ευσεβής και ορθόδοξος λαός», «λαός του Θεού», «χριστεπώνυμον πλήρωμα» και «άλλα ηχηρά παρόμοια»….
΄Όταν όμως διεκδικούμε τα δικαιώματά μας, που σφετερίζεται, τότε , σαν την Κίρκη, μας μεταμορφώνει σε ‘αιρετικούς», «άθους», ‘ «αντίχριστους’, κλπ…
Κι όχι μόνο αυτό. Αλλά κάθε φορά, που θέλει να σκήσει πίεση στην Πολιτεία, ανεβάζει τους ορθόδοξους στο 97% του ελληνικού λαού.
΄Όταν όμως η Πολιτεία της υποδεικνύει να απαρνηθεί για χάρη του 97% τα φεουδαρχικά της προνόμια, τότε περιορίζει την ορθοδοξία στον κακόδοξο… εαυτό της!
΄Όταν χρειάζεται το λαό, τον ανακηρύσσει «φρουρό και θεματοφύλακα της Εκκλησίας».
Όμως την ίδια στιγμή τον θεωρεί ανάξιο να εκλέγει, έστω και τους ενοριακούς και μητροπολιτικούς συμβούλους.
Θεωρεί το λαό άξιο να συμμετέχει στα μυστήρια της Εκκλησίας. Και να πληρώνει πολλά, με πολλούς και ποικίλους τρόπους…
Όμως για τα μυστήρια του… ιερού χρήματος, τον θεωρεί ανάξιο. Και θεωρεί άξια μόνο τη γαλαζοαίματη κάστα των εκλεκτών της…
Το ρεσιτάλ αυτό των ανακολουθιών της υποκριτικότατης δεσποτοκρατίας, αποκαλύπτει, μεταξύ πολλών άλλων, και δυο μεγάλες αλήθειες:
Ότι η δεσποτοκρατία, όπως όλα τα τυραννικά καθεστώτα, τρέμει το λαό και το δημκοκρατικό φρόνημά του. Και
΄Ότι αντιμετωπίζει το λαό με ύψιστη περιφρόνηση.
Πιστεύει, δηλαδή, όπως ο Φαρισαίος της παραβολής ότι δεν είναι «ώσπερ οι λοιποί των ανθρώπων»…Και ότι προπάντων δεν είναι σαν το λαό.
Τον οποίο θεωρεί αιωνίως ανώριμο και ανίατα ανάπηρο…
Ηθικά και πνευματικά!
Και γι’ αυτό τον έχει θάψει στο ‘γύψο’ του Παπαδόπουλου…
Και μας ζητάει κιόλας να της…συμπαρασταθούμε.
Να γίνουμε, δηλαδή, συνένοχοι και συνυπεύθυνοι για το ποδοπάτημα του Ευαγγελίου και το γκρέμισμα της Εκκλησίας.
Κι ακόμη πιο πέρα: να γίνουμε μαζοχιστές και ιδανικοί αυτόχειρες.
Και δεν είναι μόνο η δεσποτοκρατία που μας θέλει έτσι.
Είναι και κάποιοι κομματάρχες. Που χρειάζοντια το ΟΠΙΟ της δεσποτοκρατίας!
Για να μας εκμεταλλεύονται, όποτε και όσο θέλουν….
Και η Μασωνία μας θέλει έτσι.
Και γι’ αυτό έβγαλε από τη ναφθαλίνη κάποιον διαπρεπή εκπρόσωπό της και τον έστειλε στη Βουλή.
Για να υπερασπιστεί τα προνόμια της δεσποτκρατίας…
Και η διεθνής της δεσποτκρατίας-Πάπας και Σια-μας θέλουν έτσι…
Γιατί φοβούνται μήπως το παράδειγμά μας αποτελέσει κακό προηγούμενο για τις δικτατορίες του και τις απόλυτες μοναρχίες τους…
Γι’ αυτό και παρηγορούν την ελλαδική δεσποτοκρατία από τη Δύση παπικά κι απ’ την Ανατολή …τουρκικά!
Και κάποιοι «ορθόδοξοι τύποι» μας θέλουν έτσι.
Και «διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους» για το «διωγμό» εναντίον της δεσποτοκρατίας.
Και την δοξολογούν κακοδόξως …
Οι …άφρονες!
΄Ολοι αυτοί και άλλοι πολλοί έτσι μας θέλουν.
Όμως ο Χριστός και η Εκκλησία δεν μας θέλουν έτσι!
Ούτε η Ελλάδα μας θέλει έτσι!
Ούτε τα εκατομμύρια των ηρώων και των μαρτύρων μας θέλουν έτσι.
Και το κυριότερο: Δεν θέλουμε ΕΜΕΙΣ να είμαστε νεροκουβαλητές της δεσποτοκρατίας!

Ελληνικέ λαέ

Ο χριστός έχει πει:
«Προσέχετε απ’ τους ψευδοπροφήτες. Που φορούν το ένδυμα του προβάτου, ενώ από μέσα είναι λύκοι άρπαγες(Ματθαίου:Ζ:10).
Τέτοιοι λύκοι άρπαγες και βαρείς(Πράξεων:Κ:29), τον τελευταίο καιρό προσπαθούν να μας συγκινήσουν με το εφιαλτικό ούρλιασμά τους!
Ας μην παρασυρθούμε από το «θέατρο» και ας μην υποκύψουμε στα κροκοδείλια καμώματά τους.
Ήρθε η ώρα να βγάλουμε απ’ το λύκο της δεσποτοκρατίας την προβιά της υποκρισίας!…

ΧΡΙΣΤΟΣ Η ΕΩΣΦΟΡΟΣ;

H «Χριστιανική», με μια σειρά ερωτημάτων θέτει το πρόβλημα της θέσεως του λαϊκού στοιχείου στη διοίκηση της Εκκλησίας. Στο ερώτημα απάντησε, μεταξύ άλλων και η ομάδα των «4». Την απάντηση αυτή δημοσιεύουμε στη συνέχεια:

Αγαπητή «Χριστιανική»

Τα ερωτήματα, που θέτετε στην ερευνά σας συναιρούντια σε ένα και μοναδικό:
Ποιο, δηλαδή, πρέπει να είναι το πολίτευμα της Εκκλησίας; Το τυραννικό ή το δημοκρατικό!
Αν ρωτήσουμε το λαό μας, τον οποιονδήποτε λαό του κόσμου, για το πολίτευμα, που προτιμάει, σίγουρα θα μας αποκριθεί ότι: Η δημοκρατία είναι το άριστο και η τυραννία το χείριστο πολίτευμα.
Κι αν στη συνέχεια ρωτήσουμε τον ορθόδοξο λαό μας, σε καμιά περίπτωση δεν θα μας αποκριθεί ότι: Το χείριστο για την Πολιτεία πολίτευμα, είναι το…αριστο για την Εκκλησία!
Αλλά, αφού ο χαρακτήρας της Εκκλησίαςείναι θεανθρώπινος, ας ρωτήσουμε-πριν απ’ όλους-το Χριστό: Ποιο, δηλαδή, θέλει ο Χριστός να είναι το πολίτευμα της Εκκλησίας;
Ο Χριστός καταδικάζει κάθε είδους δεσποτοκρατία ((Ματθαίου:Κ:28, Μάρκου: Ι:42-45, Λουκά:ΚΒ: 25-28).
Και οι Απόστολοι, στη συνέχεια, με τρόπο, που δεν επιδέχεται καμιά παραχάραξη, περιχαρακώνουν τα χαρακτηριστικά του εκκλησιαστικού πολιτεύματος. Που δεν μπορεί να είναι άλλο απ’ τη δημοκρατία (Πράξεων: Α:13-26, ΣΤ: 1-7, ΙΕ,:22)!
΄Όχι, βέβαια, την δημοκρατία των τύπων και των λόγων.
΄Όπως είναι οι κοσμικές δημοκρατίες.
΄Οπου «ος μεν πεινά, ος δε μεθύει»( Α΄Κορινθίους: ΙΑ:21).
Αλλά την ιδεώδη και ουσιαστική δημοκρατία.
Όπως ενσαρκώνεται στην πρωτοχριστιανική Εκκλησία!
΄Οπου «είχαν όλοι μια ψυχή και μια καρδιά και ήταν όλα για όλους κοινά»(Πράξεων: Δ,32).
Περιχαράκωσαν, λοιπόν, οι Απόστολοι το εκκλησιαστικό πολίτευμα, με τρόπο που δεν επιδέχεται παραχάραξη.
Τι έγινε όμως αργότερα;
Αργότερα δεν παραχαράχτηκε απλώς, αλλά αναποδογυρίστηκε κυριολεκτικά το πολίτευμα της Εκκλησίας.
Και από δημοκρατικό, που ήταν, έγινε τυραννικό και… δεσποτικό!
Επειδή όμως για αρκετούς αιώνες και τα κοσμικά πολιτεύματα (Βυζαντινή, Οθωμανική αυτοκρατορία) ήταν ίδια και χειρότερα το ΣΚΑΝΔΑΛΟ της δεσποτοκρατίας δεν έπαιρνε, ανάλογα, προκλητικές διαστάσεις.
Τι γίνεται όμως σήμερα;
Σήμερα οι περισσότερες χώρες έχουν, κατά το μάλλον ή ήττον, δημοκρατικά πολιτεύματα.
Σε αντίθεση με την Εκκλησία του Χριστού, που έχει τυραννικό πολίτευμα…
Αν μάλιστα θελήσουμε να το συγκρίνουμε με τα ομόλογα τυραννικά πολιτεύματα, θα βρίσκαμε ότι περισσότερο ταιριάζει με το απαρτχαϊντ των ρατσιστών της Ν. Αφρικής.
Αν και αναλογικά θα μπορούσε να θεωρηθεί ασύγκριτα χειρότερο.
Γιατί, αν οι οποιεσδήποτε τυραννίες είναι αποκρουστικές και αποτρόπαιες, οι «ελέω Θεού» τυραννίες τις υπερβαίνουν ασυναγώνιστα.
Ιδιαίτερα μάλιστα η τυραννία, που παρουσιάζεται σαν «η» Εκκλησία του Χριστού, αποτελεί την τραγικότερη ειρωνεία και το σκανδαλωδέστερο σκάνδαλο.
Και, βέβαια, όπως όλα τα μεγάλα σκάνδαλα και εγκλήματα, έχει και η δεσποτοκρατία τους ιδεολογικούς της απολογητές και τους θεωρητικούς στυλοβάτες της: δεσποτάδες, δεσποτοπροφέσσορες, δεσποτοπολιτικάντηδες και δεσποτοφυλλάδες.
Που δημιούργησαν ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ συμφερόντων και προνομίων σε βάρος της συντριπτικής πλειονότητας του κλήρου και του λαού.
Που έκλέγουν και προωθούν «εαυτούς και αλλήλους» και τους «ημέτερους».
Που ανταλλάσσουν στον υπερθετικό βαθμό μεταξύ τους τα εύσημα της αγιότητας, της ελλογιμότητας και άλλων πολλών «ηχηρών και αλαλαζόντων κυμβάλων» της κενοδοξίας και της υποκρισίας.
Που εγκρίνουν και επαυξάνουν οι μεν τις διαστρεβλωτικές ιδέες των δε.
Που βαφτίζουν το δηλητήριο μέλι και το μέλι δηλητήριο.
Και φτάνουν σε τέτοιο σημείο διαστροφής και αίρεσης, ώστε να ταυτίζουν τη δεσποτοκρατία με τη…δημοκρατία και την…Εκκλησία!
Κι αν σήμερα η Εκκλησία τουΧριστού, η Πολιτεία του Θεού, από υπόδειγμα για μίμηση έγινε παράδειγμα για αποφυγή, αν δακτυλοδεικτείται και χλευάζεται και διασύρεται και εξευτελίζεται…
Κι αν οργιάζουν σε βάρος της τα στίφη των αιρετικών και των αιρέσεων, αυτό είναι αποτέλεσμα της θεωρητικής και εφαρμοσμένης διαστροφής της δεσποτοκρατίας.
Και το καίριο και οδυνηρό ερώτημα, που αναδύεται μέσα από τη ζοφερή αυτή πραγματικότητα είναι:
Τι πρέπει να γίνει τώρα;
Η απάντηση είναι νομίζουμε απλή:
Πρέπει να γίνει το θέλημα του Θεού!
Και το θέλημα του Θεού είναι να ξαναπάρει ο λαός τη θέση και τα δικαιώματα, που του ανήκουν μέσα στην Εκκλησία.
Και πρώτα-πρώτα το βασικό και στοιχειώδες δικαίωμα να εκλέγει αυτούς, που διαχειρίζονται τα υλικά και τα πνευματικά του συμφέροντα.
Και περ’ απ’ αυτό πολλά άλλα…
Και όλα αυτά τα πολλά πρέπει να γίνουν, τόσο περισσότερο, όσο περισσότερο οι άσπονδοι εχθροί της Ορθοδοξίας και της Ελλάδας υποστηρίζουν τη δεσποτκρατία και το εχθρικό για το λαό κατεστημένο της συμπαραστέκεται…
Όσο περισσότερο η δεσποτοκρατία πυργώνει, απέναντι στο άγιο θέλημα του Θεού, το δικό της ΕΩΣΦΟΡΙΚΟ θέλημα.

Με τιμή
Ιερέας Ηλίας Κωνσταντόπουλος
>> Σταύρος Παπαχρήστος
>> Ηλίας Υφαντής
>> Σταμάτης Χατζηκυριάκος

TO «ΕΠΙΣΚΟΠΙΚΟ»….

Στις 11 Ιουνίου, με μικρή παρουσία υποστηρικτών μας, πήγαμε στην Αρχιεπισκοπή.
Αυτή τη φορά, κάνοντας χρήση του Νόμου !700/87, είχαμε και συνήγορο δικηγόρο τον-μετέπειτα Πρόεδρο του Συνασπισμού- κ. Νίκο Κωνσταντόπουλο.
Δεν έγινε δίκη.
Η όλη υπόθεση περιορίστηκε σε μια σύντομη ανάκριση απ’ τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Αχελώου κ. Ευθύμιο.
Και έκτοτε κανείς δεν μας ενόχλησε σχετικά μ’ αυτήν την υπόθεση. Η οποία μπήκε, όπως λέγεται, συνήθως στο αρχείο….

Η συνέχεια διέψευσε και τον αγώνα μας και τις προσδοκίες μας.: Η Κυβέρνηση άρχισε σιγά-σιγά να υποχωρεί.
Αλλά εμείς παραμέναμε στα χαρακώματά μας και συνεχίζαμε τον αγώνα.
Έστω κι αν καταλαβαίναμε πως «οι Μήδοι επιτέλους θα διαβούνε»…
Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες εκδόθηκαν τα τρία επόμενα((9-12) φύλλα του « Α.Α.».