Ξ. o π. Σταύρος

ANTIΔΕΣΠΟΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ

Χριστός: « Οι άρχοντες των εθνών κατακυριεύουσιν αυτών, υμείς δε ουχ ούτως»!

Ν Ο Ε Μ Β Ρ Ι Ο Σ ‘88- Γ Ε Ν Α Ρ Η Σ ’89 ,ΑΡ Ι Θ Μ. Φ Υ Λ Λ Ο Υ 14

ΔΕΣΠΟΤΟ-ΝΑΙΝΑΙΔΕΣ;

1.φως και σκοτάδι

«Της Δικαιοσύνης ΄Ηλιε Νοητέ» τραγουδάει ο λαός, μαζί με το μεγάλο του ποιητή.
Και ο νοητός ΄Ηλιος της Δικαιοσύνης δεν είναι άλλος από το Χριστό. Και θα ήταν ακατανόητο, αν η Πολιτεία του Θεού, η Εκκλησία, δεν είχε σαν κύριο χαρακτηριστικό της την δικαιοσύνη.
Κι όμως αυτό το ακατανόητο, παράλογο και εξωφρενικό, η τραγικότερη απ’ όλες τις τραγικές ειρωνείες, συμβαίνει στην πραγματικότητα.
Την Εκκλησία του Χριστού δεν την φωτίζει ο ΄Ηλιος της Δικαιοσύνης, αλλά τη σκιάζει το σκοτάδι της πιο απάνθρωπης αδικίας!

2.Και οι δεσποτάδες!

Και αυτά δεν τα ισχυριζόμαστε εμείς. τα διατυμπανίζουν και οι ίδιοι οι δεσποτάδες.:
«Και πάλιν και πολλάκις» έχουμε αναφερθεί στον μακαριστό Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιο, που χαρακτήριζε τη, λεγόμενη, εκκλησιαστική δικαιοσύνη χειρότερη ακόμη κι απ’ τη δικαιοσύνη των Σαρματών και των Σκυθών.
όπως επίσης και στον Μητροπολίτη Φλωρίνης Αυγουστίνο, που την τοποθετεί στο πολιτισμικό επίπεδο των Κυκλώπων. Αφού μηνυτής και εισαγγελέας και δικαστής και δήμιος του δικαζόμενου παπά είναι ο ίδιος ο αντίδικος δεσπότης. ΄Η στην καλύτερη περίπτωση οι ομοϊδεάτες συνάδελφοί του.
Αλλά και ο πρώην Δεσπότης Αττικής κ. Νικόδημος λέει χαρακτηριστικά στο ‘ Υπόμνημά’ του:
«Στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι υποθέσεις που εισάγονται είτε στα επισκοπικά είτε στα εκκλησιαστικά δικαστήρια έχουν τη στερεότυπη επιγραφή: «καταφρόνησις της οικείας εκκλησιαστικής αρχής»…
Και δεν υπάρχει περίπτωση πρεσβυτέρου, που να παραπέμθηκε με την κατηγορία αυτή και να βγήκε αθώος απ’ την αίθουσα των δικαστηρίων»…
Ιδού, λοιπόν, γιατί υποστηρίζουμε ότι στην -κατ’ ευφημισμόν- λεγόμενη εκκλησιαστική δικαιοσύνη κυριαρχεί η πιο μαύρη και σκοτεινή αδικία.

3. Και οι δεσποτοπαπάδες!

Βέβαια αυτά τα’ χουμε πει και ξαναπει πολλές φορές. Σε σημείο ώστε να υιοθετήσουν κάποιες απόψεις μας ακόμη και οι δεσποτοπαπάδες. Και μάλιστα αυτοί που πριν ενάμιση, περίπου, χρόνο έλεγαν πως η εκκλησιαστική δικαιοσύνη είναι εξαιρετικά επιεικής. Και την ήθελαν περισσότερο σκληρή και αυστηρή.
Ποιες απόψεις; Να συμμετέχουν σε όλες τις βαθμίδες της εκκλησιαστικής δικαιοσύνης και οι παπάδες ως δικαστές.

4. Όχι δεσποτομαλιστάδες

Το θέμα όμως είναι: Ποιος θα εκλέγει τους δικαστές- παπάδες;
Γιατί, αν τους εκλέγουν οι δεσποτάδες θα είναι «η εσχάτη πλάνη πολύ χείρων της πρώτης».
Γιατί; Γιατί οι δεσποτάδες θα εκλέγουν τους δουλοπρεπείς και κόλακες δεσποτομαλιστάδες.
Και για να καταλάβουμε μέχρι ποιο βαθμό δουλοπρέπιας μπορούν να φτάσουν οι δεσποτομαλιστάδες αναφέρουμε κάποια αυθεντικά δεσποτοπαπαδίστικα ανέκδοτα:
Το πρώτο:
Κάποιος δεσπότης έλεγε για κάποιον δεσποτοπαπά: «Είναι σπουδαίος άνθρωπος. Τον έχω τόσα χρόνια κοντά μου και ποτέ δεν μου είπε…όχι!»
Και το δεύτερο:
Πριν ολοκληρώσει την πρότασή του ο δεσπότης, ο δεσποτοπαπάς έσπευσε να απαντήσει:
– Μάλιστα Σεβασμιώτατε!
Και ο δεσπότης ενοχλημένος απ’ την προπέτεια και δουλοπρέπεια του δεσποτοναιναί παπά του παρατήρησε:
– «Ευλογημένε, περίμενε ν’ ακούσεις πρώτα τη σκέψη μου και μετά να συμφωνήσεις».
Και ο δεσποτοπαπάς:
-«Έχω συνηθίσει να λέω πάντα «μάλιστα, Σεβασμιώτατε»!…
Είναι δυνατόν να βρει ποτέ το δίκιο του ο διωκόμενος παπάς με τέτοιους δεσποτομαλιστάδες!
Και μπορεί να βρεθούν ποτέ ανάμεσα σ’ αυτούς κάποιοι Τερτσέτηδες και Πολυζωίδηδες, για να πουν-όταν οι περιστάσεις το απαιτήσουν- το μεγάλο ή έστω και το μικρό τους «όχι» απέναντι στη δεσποτική αυθαιρεσία;
Ποτέ και σε καμιά περίπτωση!
Αντίθετα μάλιστα. Θα είναι δεσποτικότεροι των δεσποτάδων!
Όπως συμβαίνει σήμερα στα επισκοπικά δικαστήρια. Όπου κάποιοι εμπαθείς δεσποτάδες στήνουν την γκιλοτίνα των ιεροδικείων και με τον υπερβάλλοντα ζήλο των δεσποτοπαπάδων, κόβουν τα κεφάλια των ανήμπορων ν’ αντιδράσουν κατηγορούμενων φτωχοπαπάδων.
Και το πόσο δεσποτικότεροι των δεσποτάδων γίνονται οι δεσποτοπαπάδες, το μαρτυρεί το παρακάτω αυθεντικότατο δεσποτοπαπαδίστικο ανέκδοτο:
«Θα απουσίαζα για λίγο, λέει ο δεσπότης. Και είπα στους παπάδες, που δίκαζαν στο επισκοπικό δικαστήριο:
-«Να τιμωρήσετε τον κατηγορούμενο παπά με δύο μήνες αργία».
Και όταν επέστρεψα, μου είπαν:
-Σεβασμιώτατε, τον τιμωρήσαμε με τρεις μήνες αργία!….

5. εκδημοκρατισμός

Είναι,λοιπόν, ολοφάνερο ότι δεν μπορούν να μπουν καινούργια μπαλώματα σε παλιά σακιά, ούτε φρέσκο κρασί σε παλιά ασκιά….
Δεν είναι δυνατό να υπάρξει εκκλησιαστική δικαιοσύνη, χωρίς τον εκδημοκρατισμό της Εκκλησίας.
Και όταν λέμε εκδημοκρατισμό στην προκειμένη περίπτωση εννοούμε να εκλέγονται οι δικαστές- παπάδες απ’ τους ίδιους τους παπάδες.
Να εκλέγονται για τα επισκοπικά δικαστήρια από τη Γενική Συνέλευση των παπάδων της καθεμιάς Μητρόπολης.
Κι απ’ αυτούς στη συνέχεια να εκλέγονται αυτοί, που θα συμμετέχουν στα πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια συνοδικά δικαστήρια.
Και οι εκλογές να γίνονται σε σύντομα-τακτά χρονικά διαστήματα….
Γιατί διαφορετικά υπάρχει κίνδυνος να προκύψει κάποια κάστα ισόβιων καρεκλοκενταύρων, που θα μεταβάλουν την εκκλησιαστική δικαιοσύνη σε βιομηχανία αθέμιτων συναλλαγών. Για να προσθέσουν στο σώμα της Εκκλησίας ένα ακόμη ανίατο καρκίνωμα.
Και βέβαια στα δικαστήρια αυτά να προεδρεύει επίσκοπος. Αλλά οι ιερείς να έχουν αποφασιστική και όχι συμβουλευτική ψήφο, όπως δυστυχώς συμβαίνει τώρα στα επισκοπικά δικαστήρια.
Όμως να συμμετέχουν και δικαστές της κοσμικής δικαιοσύνης και εισαγγελείς και συνήγοροι δικηγόροι.
Για να τηρείται έτσι η δικονομία και να διασφαλίζονται τα δικαιώματα των κατηγορουμένων.

6.είναι δυνατόν!

Πρέπει!…Πρέπει!…
Πολλά πρέπει να γίνουν….
Για να φύγουν τα σκοτάδια της δεσποτικής αυθαιρεσίας και να λάμψει ο Ήλιος της Δικαιοσύνης του Χριστού.
Ποιος όμως θα τα κάμει όλα αυτά τα πολλά που πρέπει να γίνουν; Μήπως η αρμόδια για τα εκκλησιαστικά θέματα επιτροπή που όρισε το Υπουργείο Παιδείας;
Πώς είναι δυνατόν!
Αφού η επιτροπή αυτή είναι εκ κατασκευής άδικη και αυθαίρετη.
Όχι μόνον γιατί τα μισά από τα μάλη της είναι δεσποτάδες. Αλλά κυρίως γιατί απ’ αυτήν απουσιάζουν οι παπάδες.
Που είναι η ψυχή και η καρδιά του σώματος της Εκκλησίας…
Είμαστε μήπως άδικοι και υπερβολικοί; Και η επιτροπή αυτή θα κάμει πολύ περισσότερα ακόμη κι απ’ αυτά, που εμείς ζητάμε και περιμένουμε;
Μακάρι!
Και μακάρι εμείς να διαψευστούμε παταγωδώς. Κι όχι μόνο εμείς. Αλλά και το…Ευαγγέλιο. Που μας υπενθυμίζει: «Μήτι συλλέγουσιν από ακανθών σταφυλήν»!…

Παπα- Σταύρος Παπαχρήστος (1)

(1) Ο παπα-Σταύρος Παπαχρήστος.

Πρπέρχεται από την Καστανιά Ευρυτανίας. Και για πολλά χρόνια διετέλεσε εφημέριος στην ενορία του Αγίου Νικολάου Ιλίου. ΄
Την οποία και διοργάνωσε κατά τον καλύτερο τρόπο. Και στην οποία μερίμνησε για την ανέγερση του σημερινού περικαλλούς ναού.
Ήταν πάντα στην πρωτοπορία των κοινωνικών και αντιδεσποτικών αγώνων. Και με το σθένος και την αποφασιστικότητά του ήταν ο φόβος και ο τρόμος των δεσποτάδων.

Α Ν Τ Ι Δ Ε Σ Π Ο Τ Ι Κ Α

1. «ασύγκριτη»!

Ο περίφημος Ρομπέν των δασών, αλλά και πολλοί δικοί μας ληστοσυμμορίτες, άρπαζαν απ’ τους πλούσιους και έδιναν στους φτωχούς.
΄Όμως αυτά που έκαναν οι ληστές δεν μπορούν να τα κάνουν κάποιοι εντιμότατοι και κάποιοι σεβασμιώτατοι…
΄Ετσι ο εντιμότατος κ. Κοσκωτάς, που έφαγε τα λεφτά του λαού-30,50, 80,200 δισεκατομμύρια;-;έδωσε μισοτιμής, όπως γράφεται, στον αδέκαστο και εντιμότατο τέως Υπουργό της Δικαιοσύνης κ. Μένιο Κουτσόγιωργα ένα διαμέρισμα…
Κι αν τέτοιες φιλάνθρωπες και θεάρεστες πράξεις έκαμε ο εντιμότατος κ. Κοσκωτάς, πώς θα μπορούσε να υστερήσει η «αγία και ιερά και σεπτή» δεσποτοκρατία μας!
Έδωσε, λοιπόν, και αυτή με τις ευλογίες του Μακαριώτατου και Παναγιώτατου κ. Σεραφείμ στον πλούσιο κ. Καρέλλα ένα οικόπεδο της εκκλησιαστικής(=λαϊκής) περιουσίας, αξίας τριάντα εκατομμυρίων, μόνο εφτά εκατομμύρια, περίπου ( ΒΗΜΑ, 13/11 και 4/12/88). Δηλαδή κάτι λιγότερο από το ¼ της αξίας του…
Λοιπόν; Ασυναγώνιστα σπλαχνικότερη η δεσποτοκρατία μας από τον κ. Κοσκωτά. Και βέβαια ούτε σύγκριση με τα ήθη των πάλαι ποτέ διααμψάντων ληστοσυμμοριτών…
Και με την ευκαιρία:
Θυμάστε μήπως κάποιες αιτήσεις, που η Μονή Πεντέλης είχε καλέσει να κάμουν οι πολύτεκνοι για οικόπεδα;
Τότε που η δεσποτοκρατία, με αφορμή το θέμα της εκκλησιαστικής περιουσίας, προσποιόταν ότι είχε καταληφθεί από κρίση φιλοπτωχείας!
Σίγουρα τις έχετε ξεχάσει. Και κάματε πολύ καλά…
Γιατί, όπως καταλαβαίνετε, η προσποίηση της φιλοπτωχείας έγινε τότε για να εκβιαστεί η Κυβέρνηση και να εξαπατηθεί η κοινή γνώμη…
Αφού στην έρημο της δεσποτικής πλουτομανίας δεν ευδοκίμησε ποτέ το άνθος της ευαγγελικής φιλανθρωπίας….

2. προς…Ανθρώπους!

Αξιότιμοι κύριοι

Επειδή:

α. Η αναγνώριση της αξιοπρέπειας και των ίσων δικαιωμάτων του ανθρώπου αποτελεί το θεμέλιο της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της ειρήνης στον κόσμο και πρώτα-πρώτα στην Εκκλησία….
β. Η παραγνώριση και η περιφρόνηση των δικαιωμάτων του ανθρώπου εξοργίζει την πανανθρώπινη συνείδηση και πολύ περισσότερο τη χριστιανική…
γ. Ο καθένας χριστιανός έχει δικαίωμα να συμμετέχει στη διακυβέρνηση της Εκκλησίας, όσο και ο καθένας πολίτης στη διακυβέρνηση της χώρας του….
δ. Η θέληση του πληρώματος της Εκκλησίας πρέπει να εκφράζεται με τίμιες εκλογές και καθολική ψηφοφορία για την εκλογή των οποιωνδήποτε λειτουργών και την επίλυση των οποιωνδήποτε προβλημάτων της….Και:
ε. Δικαίωμα του καθενός είναι να εκδικάζεται η υπόθεσή του δημόσια και δίκαια από δικαστήρια ανεξάρτητα και αμερόληπτα…

Δια ταύτα:

Με την ευκαιρία της επετείου των σαράντα χρόνων από τη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου:

Ι. Καταγγέλλουμε:

Το δεσποτικό καθεστώς. Το οποίο:

α. Καταπατεί το αναφαίρετο και αναπαλλοτρίωτο δικαίωμα του πληρώματος της Εκκλησίας να συμμετέχει στην εκλογή των λειτουργών της Εκκλησίας και την διακυβέρνησή της. Και
β. Στις δίκες των κληρικών, που γίνονται «κεκλεισμένων των θυρών», ποδοπατεί κάθε έννοια δικαίου. Αφού καθορίζει να είναι εισαγγελείς ταυτόχρονα και δικαστές οι… δεσποτάδες!…
γ. Προσβάλλει τη Δημοκρατική Πολιτεία, που στηρίζει νομικά και οικονομικά το μεσαιωνικό αυτό καθεστώς. Και:
δ. Στηρίζει όλους εκείνους, που με την αδιαφορία, την ανοχή και τη σύμπραξή τους του πιο βάρβαρου αναλογικά καθεστώτος. Και:

Ι Ι. Παρακαλούμε:

Όλους τους πνευματικούς ανθρώπους και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης να βοηθήσουν στην κατάλυση του εκκλησιαστικού απαρτχαϊντ!

Με τιμή

Οι Πρεσβύτεροι: Ηλίας Κωνσταντόπουλος Χαράλαμπος Λιάρος, Θεόδωρος Μποτίνης,Σταύρος Παπαχρήστος, Ηλίας Υφαντής, Σταματης Χατζηκυριάκος. (1)

(1) Έχω σε προηγούμενο φύλλο του Αντιδεσποτικού Αγώνα» γράψει για τον παπα-Σταμάτη Χατζηκυριάκο και, λίγο πριν, για τον παπα-Σταύρο Παπαχρήστο.
Θέλω τώρα να σημειώσω σχετικά με τους παπα-Ηλία Κωνσταντόπουλο, παπα-Χαράλαμπο Λιάρο και παπα-Θόδωρο Μποτίνη.
Τον τελευταίο (τον π. Μποτίνη) ελάχιστα γνώριζα. Απ’ τη συμμετοχή του για ένα μικρό χρονικό διάστημα στην αντιδεσποτική μας ομάδα.
Ο παπα-Χαράλαμπος Λιάρος έκανε και αυτός το δικό του αντιδεσποτικό αγώνα. Ιδιαίτερα με την έκδοση του φυλλαδίου «Έλεγχος», με το οποίο περνούσε «γενεές δεκατέσσερις» την δεσποτική αυθαιρεσία.
Ο παπα-Ηλίας Κωνσταντόπουλος είναι ένας λεβεντόπαπας απ’ την Αρκαδία, εφημέριος στον Προφήτη Ηλία του Μενιδίου, που πρωτοστατούσε και ακόμη πρωτοστατεί σε κοινωνικούς αγώνες.

ΤΟ 15ο ΦΥΛΛΟ

Τ0 15ο φύλλο του «Α.Α.» αναφέρεται στον ενταφιασμό της προσπάθειας, που έγινε για τον εκδημοκρατισμό της Εκκλησίας. Τον οποίο βέβαια επιμελήθηκε η ειδική για τους ενταφιασμούς δεσποτοκρατία.
Η Νομοκανονική Επιτροπή, δηλαδή, στην οποία οι μισοί ήταν δεσποτάδες και η οποία είχε αντικαταστήσει τη Νομοκανονική Επιτροπή στην οποία συμμετείχε ο παπα-Πυρουνάκης.
Και η, οποία, πάντα με τις ευλογίες της δημοκρατικής πολιτείας και του σοσιαλιστικού ΠΑΣΟΚ, και των λοιπών, λεγομένων, δημοκρατικών κομμάτων, μετέβαλε την Εκκλησία σε: Κολοσσαίο!