ΑΝΤΙΔΕΣΠΟΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ
Ρήγας Φερραίος: «Μην αφήνεις τους προεστώτας σου να σε γελάσουν ούτε εις το παραμικρόν άδικον, έστω κι αν κινδυνεύεις να χάσεις την εύνοιάν τους».
Κοραής: «Η χρησιμοτέρα, αναγκαιοτέρα και προτέρα των άλλων είναι η επιστήμη της Ελευθερίας. Επειδή, χωρίς αυτήν, ουδεμίαν αρετήν ημπορεί να ενεργήσει ο άνθρωπος. Τι τον ωφελούν αι λοιπαί γνώσεις, εάν δεν φρονηματίσει την ψυχήν του τόσον, ώστε να κρίνει επίσης αισχρόν και να γίνεται δεσπότης άλλων και να δεσπόζεται από άλλους».
Μακρυγιάννης: «΄Εγιναν θερία και ανθρωποφάγοι εις εμάς και οι άρχοντές σου και οι αρχιγερείς σου και οι κριτές σου, Κύριε. Και όλοι αυτείνοι σήκωσαν την ευλογία από την παντοδυναμίαν σου και την έδωσαν του αφεντός τους του Διαβόλου»…
1.ΑΣΕΒΕΣΤΑΤΟΙ….
Στην περίπτωση των παπάδων, οι δεσποτάδες σίγουρα μπερδεύουν την αγάπη με το φόβο. Που απέχουν μεταξύ τους, όσο η Κόλαση από τον Παράδεισο. Ενώ στη δεύτερη (του λαού) παίρνουν για σεβασμό την πατροπαράδοτη θρησκευτικότητα. Η οποία, όπως έλεγε ο συχωρεμένος Δεσπότης της Έδεσσας Καλλίνικος, έκανε τους ανθρώπους του λαού να σταυροκοπιούνται, κι όταν ακόμη περνούσαν τα μουλάρια της Παναγίας της Προυσιώτισσας.
Αλλά το θέμα δεν είναι, αν μερικοί δεσποτάδες είναι καλοί ή κακοί. Και στην αρχαιότητα έχουμε παραδείγματα τυράννων, που ήταν προστάτες των γραμμάτων και των τεχνών. Κι άλλων που συγκαταλέγονται μεταξύ των επτά σοφών ( Πιττακός, κλπ.). Κανένας όμως φυσιολογικός άνθρωπος δεν διανοήθηκε ποτέ να υποστηρίξει ότι η τυραννία είναι καλό πολίτευμα. Ούτε ότι είναι δεσποτάδες μόνο αυτοί που προβαίνουν σε κάποιες αυθαίρετες ενέργειες.
Δεσποτάδες είναι όλοι αυτοί που στρογγυλοκάθονται ανερώτητα στο σβέρκο του λαού. Που καταπατούν και προσβάλλουν το πολυτιμότερο αγαθό και το ιερότερο δικαίωμα του ανθρώπου: την ελευθερία του. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση την ελευθερία να εκλέγει αυτούς, που θέλει να διαχειρίζονται τα πνευματικά και τα υλικά του συμφέροντα.
΄Ολοι αυτοί όχι «σεβασμιώτατοι», αλλά ασεβέστατοι έπρεπε να λέγονται. Και τέτοιοι έγιναν στη συνείδηση του σημερινού ανθρώπου. Και ιδιαίτερα των νέων. Γιατί οι σημερινοί άνθρωποι σέβονται αυτούς, που σέβονται τις αιώνιες πνευματικές και ηθικές αξίες. Και δεν προσκυνάνε, όπως έλεγε ο συχωρεμένος ο Καλλίνικος, ακόμη και τα…. μουλάρια.
2.ΠΟΥ ΝΤΡΟΠΗ!
Αλλά ο δεσποτισμός ζει και βασιλεύει. ΄Όχι μόνο σαν αντίχριστος και βάρβαρος θεσμός. Αλλά και σαν καθημερινή εφιαλτική πραγματικότητα. Και ατράνταχτη απόδειξη αποτελεί ο φόβος και ο τρόμος των παπάδων.
Εφτά στους δέκα παπάδες, που επικοινώνησαν μαζί μας, δεν τολμούσαν να πουν τ’ όνομά τους.
Και βέβαια δεν γινόμαστε τιμητές των παπάδων. Γιατί γνωρίζουμε, ως πού μπορεί να φτάσει η «σεβασμιώτατη» εμπάθεια και εκδικητικότητα των δεσποτάδων. ΄Αλλωστε είναι γνωστή η απάντηση που έδωκε ο Μέγας Αθανάσιος σ’ αυτόυς που τον κατηγόρησαν, επειδή κρυβόταν απ’ την καταδιωκτική μανία των αρειανών: « Αν πρέπει, έλεγε, να ντρέπονται αυτοί που κρύβονται, πολύ περισσότερο πρέπει να ντρέπονται αυτοί που τους καταδιώκουν»…
Το ίδιο ισχύει και για τις σχέσεις ανάμεσα στους παπάδες και τους δεσποτάδες: Αν υποτεθεί ότι πρέπει να ντρέπονται μια φορά οι παπάδες, που φοβούνται να πουν τ’ όνομά τους, πόσες φορές πρέπει να ντρέπονται οι δεσποτάδες, που είναι αίτιοι του φόβου τους! ΄Όμως, αν υπήρχε ντροπή, δεν θα υπήρχε δεσποτισμός…
Αλλά πού ντροπή!
3.ΣΚΙΑΧΤΡΑ
Φόβος και τρόμος οι δεσποτάδες. Γιατί πίσω τους υπάρχει ο χωροφύλακας των νόμων. Κι όμως δεν έχουν καμιά απολύτως δύναμη. Αφού είναι αμετάκλητα καταδικασμένοι στη συνείδηση του λαού. Χρησιμοποιούνται όμως σαν σκιάχτρα. Για να κρατούν σε αδράνεια το λαό και τους παπάδες.
Δεν είναι χωρίς σημασία το γεγονός ότι οι πολιτικοί όλων των αποχρώσεων συνεργάζονται ΑΡΙΣΤΑ με τους δεσποτάδες. Που σημαίνει ότι όλοι θέλουν τους δεσποτάδες. Γιατί;
Γιατί οι δεσποτάδες είναι το ΟΠΙΟ του λαού. Όχι η Εκκλησία. Η Εκκλησία είναι η δύναμη του λαού. Κι αυτή τη δύναμη ακριβώς είναι που φοβούνται όλοι τους.
Γι’ αυτό προσέχουν τους δεσποτάδες σαν κόρη οφθαλμού. Γιατί είναι το καλύτερο ναρκωτικό για τη συνείδηση του λαού. Που σε κανένα δεν συμφέρει να ξυπνήσει.
Κι ακόμη για έναν άλλο λόγο περιποιούνται τους δεσποτάδες: Γιατί θέλουν να δυσφημίζουν την Εκκλησία και το Ευαγγέλιο. Ταυτίζουν σκόπιμα την Εκκλησία με τους δεσποτάδες. Αν και ξέρουν πολύ καλά ότι ο δεσποτισμός δεν έχει καμιά σχέση με την Εκκλησία. ΄Όπως δεν είχε και ο Χριστός με το Διάβολο. Για να μπορούν να λένε κάθε φορά: « Ορίστε, κύριοι, ποια είναι η Εκκλησία»!…
Υπάρχει όμως κι ενας τρίτος λόγος: Με την αιχμαλωσία της Εκκλησίας στη δεσποτοκρατία παίζουν άνετα το παιχνίδι τους οι αιρετικές μειονότητες. Και πάνω απ’ όλες η παντοδύναμη Μασωνία. Που είναι το δεξί χέρι της Δεξιάς και το αριστερό πολλών άλλων.
Αυτά εδώ τα γράφουμε, για να καθησυχάσουμε κάποιους, που φοβούνται μήπως η κοσμική εξουσία καταργήσει το δεσποτισμό.
Δεν υπάρχει κανένας τέτοιος φόβος. Γιατί, όπως λέει ο λαός: « Ο διάβολος δεν χαλάει τη φωλιά του». Και τον δεσποτισμό δεν τον προστατεύει ένας, αλλά λεγεώνα διαβόλων, με σβάστικες, με πεντάλφες, με «σκοπιές»,κλπ…Και προσέχουν τους δεσποτάδες, τόσο περισσότερο, όσο χειρότεροι είναι. Γιατί τόσο πολυτιμότεροι είναι γι’ αυτούς και τοσο διαβρωτικότεροι για την Εκκλησία και δηλητηριωδέστεροι για το λαό.
Κι αυτό το ξέρουν πολύ καλά μερικοί δεσποτάδες, που δε σέβονται τίποτε και καταπατούν κάθε ιερό και όσιο. Και είναι διατεθειμένοι να προσκυνήσουν ακόμη και το Διάβολο, προκειμένου να διατηρήσουν τα φασιστικά τους προνόμια.
Αλλά το είπαμε και το επαναλαμβάνομε: Μπορεί όλοι οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι να’ ναι μαζί τους. Αλλά η Εκκλησία του Θεού και του λαού είναι οριστικά και τελεσίδικα εναντίον τους.. Γι’ αυτό, όπως είπαμε και παραπάνω, δεν έχουν καμιά απολύτως δύναμη. Είναι απλές μαριονέττες, θίασος σκιών, στιμμένες λεμονόκουπες. Που περιμένουν κάποιο χέρι να τις πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων απορριμμάτων της ιστορίας.
Κι αυτό το χέρι δεν μπορεί να είναι κανένα άλλο από το χέρι του λαού. Οπλισμένο με την ακατανίκητη δύναμη του Ευαγγελίου. Που μπορούν και πρέπει να την ενργοποιήσουν οι παπάδες. Οι οποίοι, όταν είναι συνεπείς με την αποστολή τους, έχουν με το μέρος τους το σεβασμό του λαού και τη βοήθεια του Θεού.
Έτσι δεν θα φοβούνται και δεν θα τρέμουν οι παπάδες τους δεσποτάδες. Αλλά οι δεσποτάδες κι όλοι οι εχθροί της Εκκλησίας θα τρέμουν και θα φοβούνται τη φωνή του λαού και την οργή του Θεού.
div style=»font-size:130%;»> Ο Χριστός ξανασταυρώνεται…
1.ΟΙ ΔΕΣΠΟΤΑΔΕΣ
Οι δεσποτάδες αναγνώρισαν επίσημα την… εθνική αντίσταση.
Ο Αρχιδεσπότης της Αθήνας χοροστάτησε σε μνημόσυνο, που έγινε στη Μητρόπολη(20-1-85) για τους κληρικούς, που έδωσαν τη ζωή τους στον αγώνα ενανίον των δυνάμεων του ΄Αξονα.
« Είχαμε χρέος ιερό και καθήκον υπέρτατο να τιμήσουμε αυτούς τους νεκρούς.», τόνισε ο Αρχιδεσπότης απευθυνόμενος στο εκκλησίασμα.
2.Ο ΠΑΠΑ-ΣΤΑΥΡΟΣ
΄Εξω απ’ τη Μητρόπολη συναντήσαμε τον γνωστό για την αγωνιστικότητά του παπα-Σταύρο Παπαχρίστο. « Είδες, παπα- Σταύρο, του είπαμε, πως κάποτε οι αγωνιστές τιμούνται και δικαιώνονται»!
Το πρόσωπο του παπα- Σταύρου σκοτείνιασε και γεμάτος πίκρα και αγανάκτηση μας είπε: « Οι ψυχές των νεκρών κληρικών θα θλίβονται στον ουρανό για την δεσποτική ασυνέπεια. Γιατί η πλειοψηφία τους δεν πιστεύει στα ιδανικά της Εθνικής Αντίστασης. Απλώς κάνουν ό,τι τους συμφέρει αυτή τη στιγμή.
Αυτοί που κάνουν σήμερα τα μνημόσυνα είναι διάδοχοι εκείνων, που καθήρεσαν τους κληρικούς, που πήραν μέρος στην Εθνική Αντίσταση. ΄Η τους καταδίωξαν, επειδή συμμετείχαν στο ΕΑΜ, με βάση κάποια έγγραφα του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. ΄Οπωςσυνέβη στην περίπτωση του Ιερομονάχου Μελέτιου Καψιαλάκη και του Ιερέα Δημητρίου Χολέβα.
Αν τολμάνε, ας δημοσιεύσουν τις αποφάσεις των ,λεγόμενων, συνοδικών δικαστηρίων. Για να διαπιστώσει ο λαός πόσο τίμησαν τους κληρικούς της Εθνικής Αντίσασης. οι προκάτοχοι αυτών, που σήμερα δεν ντρέπονται να τους κάνουν μνημόσυνα. ΄Οποιος αμφιβάλλει για την εθνικοφροσύνη πολλών δεσποτάδων ας διαβάσει τα βιβλία των Γ. Καρανικόλα, Σ. Καρατζαφέρη, Γιάννη Γκίνη, Κορνάρου,κ.α…
Ας έχουν όμως υπόψη τους οι δεσποτάδες ότι μπορούν να παραπλανούν πολλούς, αλλά όχι όλους. Αν έχουν μετανοήσει πραγματικά, ας το διακηρύξουν δημόσια και έμπρακτα. Αλλιώς το μνημόσυνο είναι σκέτος φαρισαϊσμός. Που υπογραμμίζει την πάγια τακτικήτων δεσποτάδων του: «είμαστε μ’ αυτόν που κυβερνάει»
Αμφιβάλλετε;
3.Ο ΧΡΙΣΤΟΣ
Εμείς δεν αμφιβάλλουμε καθόλου για τα λεγόμενα του παπα-Σταύρου. Για τον πρόσθετο λόγο ότι μας θυμίζουν τα περίφημα λόγια του Χριστού για τους φαρισαίους της εποχής του:
«Αλίμονο σε σας, γραμματείς και φαρισαίοι υποκριτές, είπε ο Χριστός. Γιατί οικοδομείτε τους τάφους των προφητών και στολίζετε τα μνημεία των δικαίων. Και λέτε:
« αν ζούσαμε στις μέρες των πατέρων μας, δεν θα γινόμασταν συνεργοί στο φόνο των προφητών. Αλλά εγώ θα στείλω αναμεσά σας προφήτες και σοφούς. Και απ’ αυτούς θα σκοτώσετε και θα σταυρώσετε και θα διώξετε από πόλη σε πόλη» ( Ματθαίου ΚΓ: 29,30 και 34)…
Και τα λόγια αυτά αποτελούν όχι μόνο την κάθετη, αλλά και την οριζόντια τομή ολάκερης της ανθρώπινης ιστορίας. Επαληθεύονται σε κάθε τόπο και σε κάθε εποχή. Και αποτελούν το ελιξίριο της κυριαρχίας των αιώνιων φαρισαίων:
Τιμούν τους νεκρούς αγίους και αγωνιστές οι Φαρισαίοι.
Όχι μόνο γιατί είναι ακίνδυνοι για τα εγκληματικά τους συμφέροντα. Ούτε μόνο, επειδή πολύ συχνά μεταβάλλονται- κατά τργική ειρωνία- σε χρυσοφόρους Πακτωλούς (π.χ. ο ΄Αγιος Νεκτάριος) για η βαριά βιομηχανία της θρησκευτικής εκμετάλλευσης. Αλλά και για τον πρόσθετο λόγο ότι εξασφαλίζουν στους φαρισαίους το απαραίτητο ΑΛΛΟΘΙ, για να εξοντώνουν ανενόχλητοι τους ομοίους των αγίων και των αγωνιστών…
Που είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τις σκοτεινές τους επιδιώξεις.
Έτσι οι άνθρωποι που αγανακτούν, επειδή οι φαρισαίοι σταύρωσαν το Χριστό, δεν μπορούν να καταλάβουν ότι Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΞΑΝΑΣΤΑΡΩΝΕΤΑΙ. Και μάλιστα απ’ αυτούς, που, «υπεράνω πάσης υποψίας», ψάλλουν τα εγκώμια και διεκτραγωδούν σε όλους τους ήχους τα Πάθη του Χριστού και τα μαρτύρια των αγίων…
4.ΘΑΝΑΤΙΚΕΣ….ΤΙΜΕΣ
Ο Χίτλερ είχε πει πως «υπάρχουν περισσότεροι από ένας τρόποι, για να εξοντώνονται οι ανεπιθύμητοι». Είτε άνθρωποι είναι αυτοί είτε ιδέες. Και σίγουρα ο πιο δόλιος είναι, όταν εξοντώνονται με…τιμές!
Το φαρισαϊκό, δηλαδή, κατεστημένο δεν παίρνει συχνά βίαια μέσα κατά των αγωνιστών. Για να μη φθείρει το γόητρό του και ασχημίζει το προσωπείο του καθωσπρεπισμού. Αντίθετα μάλιστα τους περιβάλλει με… τιμές. Τους δίνει αξιώματα, με αστραφτερή επιφάνεια και μηδαμινή σημασία. Εκμεταλλεύεται έτσι και αξιοποιεί, κατά τον καλύτερο τρόπο την αίγλη του ονόματός τους. Ενώ παράλληλα κατεδαφίζει το έργο τους και δολοφονεί τις ιδέες τους:
΄Ετσι βλέπουμε συχνά διαπρεπείς μοναχούς και γενναίους προμάχους της Ορθοδοξίας να μεταβάλλονται σε «πολύτιμους υπηρέτες» των δεσποτάδων. Και να γίνονται ηθικά στηρίγματα της ανήθικης πολιτείας τους και άριστη καύσιμη ύλη για τη λειτουργία της δεσποτικής μηχανής.
Ωραίοι αγωνιστές, από το άλλο μέρος της Δικαιοσύνης, της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας, που άντεξαν τα βασανιστήρια, τις φυλακές και τις εξορίες, λυγίζουν μπροστά στη φαρισαϊκή μεγαλειότητα. Και τους βλέπουμε να παραπαίουν σαν τους «Άλμπατρος» του Μπωντλαίρ, αδέξιοι και κωμικοί, δίπλα στους σαλτιμπάγκους πολιτικάντηδες. Και δεν καταλαβαίνουν πως αυτοί που τιμούν τους ίδιους ατιμάζουν το έργο τους.
Και βέβαια πολύ περισσότερο δεν καταλαβαίνει ο λαός. Που ενθουσιάζεται και ζητωκραυγάζει. Επειδή οι φαρισαίοι «τιμούν» τους αγωνιστές. Και δεν καταλαβαίνουν πως την ίδια ώρα εκπαραθυρώνεται η αλήθεια, η τιμιότητα και η ανθρωπιά.
Και πως, εν πάση περιπτώσει, ο Χριστός ξανασταυρώνεται. Κι αυτοί γιορτάζουν…ανάσταση. ΄Όταν γύρω τους στήνονται μυριάδες σταυροί. Γι’ αυτούς και τα παιδιά τους. Και γίνεται ολάκερη η ζωή τους μια ατέλειωτη Μεγάλη Παρασκευή…
Ο λαός ξαναπροδίδεται….
Πάθη Χριστού- Πάθη λαού. Ο Χριστός ξανασταυρώνεται. Ο λαός ξαναπροδίδεται. Απ’ τους φαρισαίους όλων των εποχών και όλων των αποχρώσεων. Ας πάρουμε για παράδειγμα τους πολύτεκνους:
«Σαρξ εκ της σαρκός», καρδιά του λαού οι πολύτεκνοι. Πάμπτωχοι! Αφού στην οικογένειά τους τα έξοδα πολλαπλασιάζοντια και τα έσοδα υποπολλαπλασιάζονται ανάλογα με τον αριθμό των μελών. Με αποτέλεσμα ο άγαμος δεσπότης να παίρνει αναλογικά είκοσι και τριάντα φορές περισσότερα απ’ τον πολύτεκνο οικογενειάρχη.
Και χιλιοπροδομένοι! ΄Όχι μόνο απ’ τους δεσποτάδες. Οι οποίοι από το ένα μέρος έχουν κηρύξει σταυροφορία για την αύξηση του αριθμού των παιδιών (Εγκύκλιος 2212/19-12-78), κι από το άλλο μέρος μερικοί απ’ αυτούς καταδιώκουν αμείλικτα τους πολύτεκνους. Αλλά, κυρίως, διώκονται απ’ τους «λαοσωτήρες» της πολιτείας.
Κόμμα του…λαού το ΠΑΣΟΚ. Και θυμάστε εκείνο το περίφημο σλόγκαν: «Ο λαός θέλει…Το ΠΑΣΟΚ μπορεί!». Που σε απανωτές εκρήξεις ακούγαμε στις προεκλογικές φιέστες του κόμματος αυτού.
΄Όταν, το 1979, συζητήθηκε στη Βουλή το θέμα των πολυτέκνων, η Ν. Δημοκρατία έλεγε πως: « θέλει, αλλά δεν μπορεί» να βοηθήσει τους πολύτεκνους. Ενώ το ΠΑΣΟΚ έλεγε πως: η Ν.Δημοκρατία «μπορεί, αλλά δεν θέλει»!
Το 1984, που ξανασυζητήθηκε το ίδιο θέμα στη Βουλή, οι ρόλοι αντιστράφηκαν. Τώρα το ΠΑΣΟΚ έλεγε πως: «θέλει, αλλά δεν μπορεί». Ενώ η Ν. Δημοκρατία έλεγε πως το ΠΑΣΟΚ: « μπορεί, αλλά δεν θέλει»!
Συμπέρασμα: Η Ν. Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ «μπορούν, αλλά δεν θέλουν» να βοηθήσουν τους πολύτεκνους….Και όλους εκείνους που έχουν ανάγκη και δικαίωμα στη βοήθεια.
2.ΩΣ ΠΟΤΕ;
Δεν αντιπολιτευόμαστε κανέναν μ’ αυτά που γράφουμε. Ούτε θέλουμε να ρίξουμε νερό στο μύλο κανενός κομματοκαρχαρία. Αφού άλλωστε δεν έχουν τίποτε να φοβηθούν ή να ελπίζουν από μας οι πολυεθνικές των κομμάτων….
Δική μας πολιτική είναι να ιερουργούμε την Αλήθεια. Και να αντιπολιτευόμαστε τον δεσποτισμό στην οποιαδήποτε μορφή του. Γιατί μπορεί στην Εκκλησία ο δεσποτισμός να βρίσκεται στην πιο αποκρουστική του μορφή. Επειδή έρχεται σε καραυγαλέα αντίθεση με την ομορφιά και ελευθερία του Ευαγγελίου. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι λιγότερο απαίσιος, οπουδήποτε αλλού κι αν συναντιέται…
Κι ο δεσποτισμός βρίσκεται παντού. Πολύμορφος και πολυμήχανος. Απροκάλυπτος, όταν μπορεί (π.χ. η Χούντα). Και συγκεκαλυμμένος, όταν οι περιστάσεις δεν του το επιτρέπουν. Μελιστάλαχτος, γαλαντόμος και ανοιχτοχέρης, όταν θέλει να πάρει τη δύναμη του λαού στα χέρια του. Όπως θα είναι και οι εθνοπατέρες αυτές τις μέρες στις παραμονές των εκλογών. Κι από το άλλο μέρος ιταμός, σκαιός και απάνθρωπος, όπως όλοι αυτοί που κατορθώνουν με τη βία ή την απάτη να πάρουν την εξουσία στα χέρια τους.
Αλλά ως πότε!
Ως πότε, σαν τον Σίσσυφο, θα ανεβάζουμε την πέτρα της υπομονής στον Όλυμπο της απάτης; Και θα καταγκρεμιζόμαστε, σαν «ιδανικοί αυτόχειρες» στον Καιάδα των ξένων συμφερόντων! Ως πότε προεκλογικά θα μας χαϊδεύουν με τον χαρτοπόλεμο των απατηλών υποσχέσεων; Κι από την επόμενη των εκλογών , θα μας «δέρνει» το χαλάζι των εγκληματικών τους νόμων και των άδικων αποφάσεων!
Ως πότε, προεκλογικά θα μας πουλάνε «θρησκεία»; Κι απ’ την επόμενη των εκλογών συστηματικά και μεθοδικά θα μας αλλάζουν την πίστη! Ως πότε, θα παρουσιάζονται, με χίλια στόματα, σαν προστάτες (τάχα) της οικογένειας; Κι από την άλλη μ’ εκατομμύρια χέρια θα κλέβουν το ψωμί των παιδιών μας!
Ως πότε θα τους βλέπουμε στα καντράν των τηλεοράσεων εγκάρδιους και χαμογελαστούς; Κι όταν πηγαίνουμε στα υπουργικά τους γραφεία θα περνάμε απ’ τα «σαράντα κύματα» των ιδιαιτεροϊδιαιτέρων τους. Που τσιγαρολογούν και αργολογούν. Και με το ύφος καισάρων είναι έτοιμοι να μας πετάξουν έξω από το κονάκι του κυρίου τους. Επειδή τολμούμε να ζητιανεύουμε τα δικαιώματά μας!
Ως πότε, θα χοροπηδούμε, σαν τις μαϊμούδες, κάτω απ’ τα προεκλογικά τους μπαλκόνια; Για να τους δίνουμε τη χαρά να διασκεδάζουν σε βάρος μας! Και να ουρλιάζουμε και να βελάζουμε, για χάρη τους, σαν τα κοπάδια αλόγων ζώων; Για να μας οδηγούν «ως πρόβατα επί σφαγήν», όπου και όποτε θέλουν!
Ως πότε θα τους δίνουμε με την ψήφο μας τη δύναμή μας; Και θα τους εμπιστευόμαστε το πορτοφόλι μας; Κι όταν τους ζητάμε λίγα ψίχουλα, θα αντιμετωπίζουν το θάρρος της τιμιότητάς μας με το θράσος της βίας των ΜΑΤ! Και θα εισπράττουμε φάσκελα και σκαμπίλια! Ως πότε, θα πηγαίνουμε να ψηφίζουμε, σαν τους οπαδούς ποδοσφαιρικών ομάδων; Για να εκλέγουμε, δηλαδή, ποιο χρώμα θα έχουν οι καρχαρίες που θα μας φάνε ή τα ψέματα που θα φάμε!
Τέσσερα ολόκληρα χρόνια μας εμπαίζουν. Γιατί να τους δώσουμε το δικαίωμα να μας εμπαίζουν και τη μέρα των εκλογών; Τη μοναδική μέρα που μας δίνεται η δυνατότητα να τους πληρώσουμε με το νόμισμα, που τους αξίζει!…
Το κατηγορητήριο
Η φράση στην οποία, ιδιαίτερα, εστιάστηκε η κατηγορία έλεγε: «Αυτοί που κάθονται ανερώτητα στο σβέρκο του λαού, ασεβέστατοι και όχι σεβασμιώτατοι θάπρεπε να λέγονται»….
Το κατηγορητήριο φαίνεται πως συντάχθηκε από τον τότε σύμβουλο, σε νομοκανινικά ζητήματα, της Ιεράς Συνόδου αείμνηστο π. Ευάγγελο Μαντζουνέα. Ο οποίος μαζί με τον επίσης μακαρίτη Αρχιμανδρίτη π Αθανάσιο Σφουγκατάκη ήταν και οι μάρτυρες κατηγορίας στις μετέπειτα δίκες εναντίον μου.
Η παραπομπή μου στα ποινικά δικαστήρια αρχικά με μούδιασε. Γιατί κατάλαβα πως από δω και πέρα θα είχα να αντιπαλέψω με έναν επιπλέον δεσποτισμό: αυτόν της ανθρώπινης δικαιοσύνης. Αυτόν που σταύρωσε το Χριστό και που πότισε το Σωκράτη το κώνειο. Και τις οίδε πόσους άλλους εκατομμύρια άγιους και μάρτυρες τους έστειλε στη φυλακή, στην εξορία ή ακόμη και στο εκτελεστικό απόσπασμα. Κι εγώ ένιωθα πως δεν ήμουν ακόμη έτοιμος να γίνω ούτε ήρωας ούτε άγιος…
Κι ακόμη, στη συνέχεια, κατάλαβα πως όλοι οι δεσποτισμοί και τα κατεστημένα συνεργάζονται και αλληλοϋποστηρίζονται. Και δημιουργούν ένα αδιαπέραστο πλέγμα. Μέσα από το οποίο πολύ δύσκολα κατορθώνει να ξεφύγει, όποιος πέσει στα βρόχια τους ή μπει στο στόχαστρό τους…
Ωστόσο η έκδοση του « Α.Α.» συνεχίστηκε απτόητα.
Αντιδεσποτικος 
Σχολιάστε