Δ. διαστροφή…

ΑΝΤΙΔΕΣΠΟΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ

Χριστός: « Οι άρχοντες των εθνών κατακυριεύουσιν αυτών, υμείς δε ουχ’ ούτως»

ΙΟΥΛΙΟΣ-ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 4

ΚΥΡΙΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ

1.διαστροφή…

Ο Νέρωνας, λέει ο Τάκιτος, έκαμε θεό τον…πίθηκό του και ο Καλιγούλας ανακήρυξε αρχιερέα το άλογό του!
Παντοδύναμοι τύραννοι και οι δυό τους, ξεπέρασαν και τα έσχατα όρια της θρησκευτικής διαστροφής και του πολιτικού αμοραλισμού.΄Ετσι θεοποίησαν την αυθαιρεσία και γελοιοποίησαν τη θρησκεία.
Αλλά τα εξωφρενικά αυτά και οξύμωρα δεν συνέβαιναν μόνο «τω καιρώ εκείνω». Παρόμοια συμβαίνουν και σήμερα, με τη δεσποτοκρατία.Με αποτέλεσμα να μπαίνουν κάποτε στο χώρο της Εκκλησίας άτομα, των οποίων ο βίος και η πολιτεία θ’ αποτελούσε προσβολή ακόμη και για τα ήθη των τροφίμων στις εγκληματικές φυλακές.. Ενώ από το άλλο μέρος καταδιώκονται αμείλικτα, όσοι διαθέτουν ευσυνειδησία, εντιμότητα και ανθρωπιά…
«Θα ήμουνα ευτυχής, λέει ο παπα- Πυρουνάκης, αν οι εκκλησιαστικοί άρχοντες μου υποδείκνυαν τα λάθη μου, για να τα διορθώνω. Δυστυχώς όμως για τα σωστά που έκανα με καταδίωκαν».Δηλαδή μέσα στην Εκκλησία πραγματοποιήθηκε αυτό που θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς ΔΙΑΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΑΞΙΩΝ!
Κι αυτό δεν είναι τυχαίο και περιστασιακό, αλλά έχει μόνιμη βάση και αφετηρία. Και οφείλεται, ακριβώς, στο φασιστικό καθεστώς της δεσποτοκρατίας. Που είναι η μεγαλύτερη διαστροφή στο χώρο τηςΕκκλησίας. Η ρίζα και η πηγή όλων των άλλων διαστροφών. Το παχύ λειβάδι, στο οποίο τρέφονται και οργιάζουν οι σκανδαλοποιοί και τα σκάνδαλα, που γίνονται αφορμή να διασύρεςται η Εκκλησία.

2.μόνο ο λαός.

Αλλά, κύριοι βουλευτές, Μπορεί οι δεσποτάδες να είναι αυτοί που είναι και να κάνουν αυτά που κάνουν. Μπορεί να αντιμετωπίζουν το λαό με ύψιστη περιφρόνηση. Και να τον θεωρούν αιωνίως ανώριμο. Και άξιο μόνο για το ‘γύψο’ του Παπαδόπουλου και του Ιωαννίδη. Εκλέγοντας και χειροτονώντας τους δεσποτάδες ‘κατ’ εικόνα και ομοίωση’ δική τους. Και μπορεί να φτάσουν στο σημείο να ανκηρύξουν αρχιερείς ακόμη και τα κατοικίδια ζώα τους. ΄Όπως έκανε ο Νέρωνας και ο Καλιγούλας….
Εσείς όμως τι κάνετε; Εδώ και έντεκα χρόνια ο ελληνικός λαός αναρωτιέται: τι κάνετε!
Κύριοι βουλευτές
Προεκλογικά ο κ. Μητσοτάκης μίλησε για εκδημοκρατισμό της Εκκλησίας. Και ο κ. Παπανδρέου στις προγραμματικές του δηλώσεις διακήρυξε ότι θα προωθήσει τον εκσυγχρονισμό και την εξύψωση της Εκκλησίας
Εκδημοκρατισμός όμως και εξύψωση της Εκκλησίας δεν γίνεται με το να ξυριστούν- όπως λέγεται συχνά- μερικοί κακοί παπάδες και δεσποτάδες. Το κακό δεν θεραπεύεται με το ξύρισμα και το κλάδεμα. Αντίθετα φουντώνει και οργιάζει. Το κακό θέλει ξερίζωμα. Και ρίζα του κακού δεν είναι κάποιοι παπάδες και δεσποτάδες. Είναι το φασιστικό καθεστώς της δεσποτοκρατίας που τους παράγει. Και θα τους αναπαράγει, μέχρι να καταργηθεί.
Ούτε χρειάζεται κανένα όριο στην ηλικία των δεσποτάδων. ΄Οριο στην αυθαιρεσία και την ασυδοσία τους χρειάζεται. Κι αυτό μόνο ο λαός δικαιούται και μπορεί να το βάλει. Κανένας άλλος. Πρέπει, επιτέλους να σταματήσουν κάποτε οι προχειρότητες και οι ερασιταχνισμοί, γύρω από τα εκκλησιαστικά θέματα. Για να μην ξανασυμβεί ό, τι συνέβη με τις ‘αλλαξοπατριαρχίες’ των δεσποτάδων επί Παπαδόπουλου και Ιωαννίδη. Που μεγιστοποίησαν μηδενικά και αγιοποίησαν γλυκερότητες.
Δεν χρειάζεται, λοιπόν εκσυγχρονισμό η Εκκλησία. Αναπαλαίωση χρειάζεται. Επιστροφή στο ευαγγελικό όραμα και ιδεώδες των πρώτων χριστιανικών χρόνων. Όταν οι λειτουργοί της εκκλησιαστικής διακονίας εκλέγονταν όλοι από το λαό. Η συμμετοχή του οποίου θεωρούνταν αναφαίρετο δικαίωμα για τη λήψη των οποιωνδήποτε αποφάσεων. Και το επίπεδο της εκκλησιαστικής και κοινωνικής ζωής έφτασε στο ψηλότερο σκαλοπάτι, που γνώρισε ποτέ ο κόσμος. Αφού, όπως διηγούνται οι ‘Πράξεις των Αποστόλων’(Δ,32), «είχαν όλοι μια ψυχή και μια καρδιά. Και κανένας δεν έλεγε για κάτι, πως είναι δικό του. Αλλά ήταν ΟΛΑ για ΟΛΟΥΣ ΚΟΙΝΑ».
Να, λοιπόν, τι θα πει εκδημοκρατισμός και εξύψωση της Εκκλησίας. Αλλά καμιά, μέχρι τώρα, σοβαρή προσπάθεια δεν έγινε προς αυτή την κατεύθυνση. Και ούτε καν πρόθεση φαίνεται να υπάρχει για κάτι τέτοιο…

3.νέκταρ κι κώνιο

Κύριοι Βουλευτές
Τώρα το Φθινόπωρο, ο ελληνικός λαός γιορτάζει τις δυο μεγάλες επετείους της αντιφασιστικής του εποποιίας: Την 28η Οκτωβρίου για τους αγώνες του εναντίον του ξένου φασισμού. Και την 17η Νοέμβρη για τους αγώνες του εναντίον το ντόπιου φασισμού.
Φέτος, κατά την ίδια χρονική περίοδο συνέρχεται και το συνέδριο των δεσποτάδων. Για να προκαλέσει για μια ακόμη φορά τη θρησκευτική ευαισθησία και το δημοκρατικό ήθος του ελληνικού λαού. Για να προσθέσει μερικούς ακόμη κρίκους στην αλυσίδα της δεσποτοκρατίας.. Για να ‘εκλέξει’ -ερήμην του λαού- νέους δεσποτάδες….
Ως πότε όμως, Κύριοι Βουλευτές, θα συνεχίζεται η ερμαφρόδιτη αυτή κατάσταση; Ως πότε θα γιορτάζουμε από το ένα μέρος τους αγώνες κατά του φασισμού και από το άλλο θα συντηρούμε στα μετόπισθεν την ‘πέμπτη φάλαγγα’ του δεσποτισμού. Ως πότε, σαν τους Τρώες, από το ένα μέρος θα πανηγυρίζουμε για την πτώση της Χούντας, κι από το άλλο θα φιλοξενούμε μέσα στα τείχη της Δημοκρατίας τον ‘ Δούρειο ΄Ιππο’ της δεσποτοκρατίας!
Ως πότε θα παρέχετε ‘ γην και ύδωρ’ στους δεσποτάδες; Και θα μεταχειρίζεστε, για χάρη τους, τον ελληνικό λαό, σαν υποζύγιο. Που αλυσοδεμένον με το χαλινάρι των νόμων τον εξαναγκάζετε να σκύβει και να γονατίζει μπροστά στους δεσποτάδες. Τους οποίους βοηθάτε να κάθονται θρασείς στο σβέρκο του. ΄Όπως έκαναν οι δεισιδαίμονες και θρησκόληπτοι βασιλιάδες του Μεσαίωνα, για χάρη των πανίσχυρων και παμπόνηρων παπών.
Πολλοί από σας φυλακιστήκατε, βασανιστήκατε, εξοριστήκατε, από τα διάφορα φασιστικά καθεστώτα. Πώς μπορείτε με το ένα σας χέρι να δίνετe σο λαό το νέκταρ της δημοκρατίας κι από το άλλο να τον ποτίζετε το κώνιο της δεσποτοκρατίας. Δεν βρίσκετε, πως είναι απροκάλυπτα αδικαιολόγητη η τόσο προκλητικά αλλοπρόσαλλη αυτή πραγματικότητα!…

4.ο θάνατος

΄Η μήπως στ’ αλήθεια πιστεύετε, πως η δεσποτοκρατία είναι το πραγματικό πολίτευμα ης Εκκλησίας. Κι ακόμη, πως οι δεσποτάδες ε;iναι οι εκπρόσωποι της επίσημhς και διοικούσας Εκκλησίας; Όπως αυτάρεσκα και ναρκισσιστικά αυτοαποκαλούνται!…
Η δεσποτοκρατία, κύριοι βουλευτές, έχει τόση σχέση με την Εκκλησία, όση και η Χούντα του Παπαδόπουλου και του Ιωαννίδη με τον ελληνικό λαό. ΄Οση το καθεστώς του απαρτχαϊντ των ρατσιστών με το λαό της Ν. Αφρικής.΄Οση και οι τριάντα τύραννοι με την αθηναϊκή πολιτεία στην αρχαιότητα.
Οι δεσποτάδες, όχι μόνο δεν είναι η Εκκλησία, όπως γενικά πιστεύεται, αλλά είναι οι μόνοι που δεν έχουν καμιά σχέση με την Εκκλησία. ΄Ισα- ίσα μάλιστα, που είναι η άρνηση και ο θάνατος της Εκκλησίας.΄Όπως, ακριβώς οι διάφοροι τύραννοι είναι ο θάνατος της δημοκρατίας.
Γιατί δημοκρατία, και μάλιστα ιδεώδης ,είναι η Εκκλησία. Κι αν για τα εγκόσμια πολιτεύματα ο φασισμός είναι το πιο αποκρουστικό και αποτρόπαιο καθεστώς, ασύγκριτα περισσότερο είναι η δεσποτοκρατία για την Πολιτεία τιυ Θεού, την Εκκλησία. Γιατί σύμφωνα με τον καταστατικό της χάρτη, που είναι το Ευαγγέλιο, καταδικάζεται κάθε μορφή ανελευθερίας και καταπίεσης: « Οι άρχοντες των εθνών κατακυριεύουσιν αυτών( δηλ.του λαού) και κατεξουσιάζουσι. Υμείς δε ουχ’ ούτως» θα πει χαρακτηριστικά ο Χριστός στους μαθητές του.
Αποτελεί διαστρέβλωση δεινή και συκοφαντία βάναυση να αποδίδεται η δεσποτοκρατία στην Εκκλησία και το Ευαγγέλιο…Η δεσποτοκρατία είναι γέννημα και θρέμμα του πολιτικού δεσποτισμού. Χαλκεύτηκε απ’ το ρωμαϊκό δεσποτισμό. Που εκμεταλλεύτηκε τις ταπεινές φιλοδοξές των δεσποτάδων, για να υποσκάψει το επεναστατικό πνεύμα του χριστιανισμού.΄Εγινε υπερτροφική και αλαζονική με τη μακροχρόνια επίδραση του οθωμανικού δεσποτισμού. Συνοδοιπόρησε με τις διάφορες ‘ελέω Θεού’ βασιλείες, για να διατηρήσει τα αμαρτωλά της προνόμια. Και, όταν στα χρόνια της εφτάχρονης δικτατορίας βρέθηκε στο οικείο γι’ αυτήν περιβάλλον, αφηνίασε και οργίασε….
Αλλά όλα αυτά τα ξέρετε πολύ καλά, κύριοι Βουλευτές.Κι όχι μόον εσείς, αλλά και ολάκερος ο ελληνικός λαός. Αποτελεί δε «μυστήριον μέγα και παράδξον» το γεγονός ότι και η σημερινή δημοκρατική πολιτεία εκτρέφει και θάλπει το φασιστικό αυτό καθεστώς!…

5.η φορολογία

Αλλά μπορεί οι εκπρόσωποι της Πολιτείας, κύριοι βουλευτές, να θελουν για την Πολιτεία το άριστο πολίτευμα, που είναι η δημοκρατία και για την Εκκλησία το χείριστο, που είναι η δεσποτοκρατία. Μπορεί πολλά αντιφατικά και αλλοπρόσαλλα να κάνουν…Μόνο ένα πράγμα δεν μπορούν, κατά την ταπεινή μας γνώμη, να κάνουν: Να φορολογούν τον ελληνικό λαό, για να πληρώνουν πλουσιοπάροχα το καθεστώς της δεσποτοκρατίας.
Αν οι δεσποτάες θέλουν να κάνουν ό,τι θέλουν, ας πάνε να εργαστούνε. Για να αποθησαυρίζουν τον πλούτο που χρειάζονται για τη μαχαραγιάδικη ζωή τους. Δεν μπορούν από το ένα μέρος να ποδοπατούν τα ανθρώπινα δικαιώματα του ελληνικού λαού., να υποτιμούν την νοημοσύνη του, να αμφισβητούν την ευθυκρισία του, να χλευάζουν την πίστη του, κι από το άλλο να επιδαψιλεύουν πολυτελή ζωή στον εαυτό τους…
Ιδιαίτερα μάλιστα, όταν ο ελληνικός λαός θυμάται πως, όταν εκείνος ανέβαινε- στα χρόνια της δικτατορίας- το Γολγοθά της υπέρτατης δοκιμασίας, αυτοί ανέβαιναν στους θρόνους της χλιδής και των ανέσεων, πατώντας μέσα στο αίμα του και πάνω στα πτώματα των παιδιών του,,,

το άλλοθι

Με μηνιαία αργία τιμωρήθηκε κάποιος παπάς. Ενώ ενντίον ενός άλλου διενεργήθηκαν ανακρίσεις. Επειδή, λέει, στις περασμένες εκλογές εκδηλώθηκαν υπέρ διαφόρων πολιτικών κομμάτων. Και μάλιστα σε αντίθεση με τη σχετική εγκύκλιο της Συνόδου των δεσποτάδων. Αλλά και άλλων εγκυκλίων, που κυκλοφόρησαν προεκλογικά οι κατά τόπους δεσποτάδες. Επειδή εφαρμόζουν,λέει, τυς νόμους και τους κανόνες.
Βέβαια κανείς δεν ισχυρίζεται ότι μπορεί και πρέπει να γίνεται πολιτικάντης ο κληρικός.΄Όμως δημιουργούνται μερικά εύλογα ερωτήματα:
Γιατί, δηλαδή, τιμωρήθηκαν μερικά απομονωνμένα στις επαρχίες παπαδάκια; Τη στιγμή που οι μεγαλοπαπάδες της Αθήνας έδωκαν ρεσιτάλ πολιτικής δουλοπρέπειας και εκκλησιαστικού αμοραλισμού. Κι όχι μόνοδεν τους πέιραξε κανείς, αλλά παρ’ ολίγον να πάρουν και αριστεία για τις εξαίρετες πράξεις τους!
Αλλά ας αφήσουμε τους παπάδες . Κι ας έλθουμε στους ‘αγιώτατους’ δεσποτάδες. Και ας ρωτήσουμε τους χειροκροτητές τους: Αλήθεια δεν αναμιγνύονται στην πολιτική οι δεσποτάδες. Και δεν είναι στη συντριπτική τους πλειοψηφία ‘αναστήματα’ της εκάστοτε πολιτικής εξουσίας!
Δεν ήταν η Χούντα του Παπαδόπουλου, που ανέβασε στους δεσποτικούς θιρόνους τον Ιερώνυμο και την παρέα του, στην πρώτη φάση της δικτατορίας; ΄Η μήπως δεν ήταν η Χούντα του Ιωαννίδη, που ανέβασε το Σεραφείμ και την παρέα του στη δεύτερη φάση της δικτατορίας; Αλλά και τώρα έντεκα χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας, ποιος άλλος απ’ την πολιτική εξουσία στηρίζει και επαυξάνει, σε αντίθεση με το λαϊκό αίσθημα, την δεσποτική εξουσία!
Γιατί, λοιπόν, οι δικτάτορες και οι διάφοροι τζογαδόροι της πολιτικής ‘υιοθετούν’ και προωθούν τους δεσποτάδες; ΄Όχι, βέβαια, για την ψυχή του πατέρα τους. Αλλά επειδή οι τελευταίοι καταθέτουν, στην τράπεζα της πολιτικής, τα μεγάλα κεφάλαια του θρησκευτιού τους αμοραλισμού.
Κι αφού έτσι έχουν τα πράγματα, ρωτάμε τους τιμωρούς των παπάδων και τους χειροκροτητές τους: Αλήθεια με βάση ποια δικαιοσύνη κρίνετε και κατακρίνετε τους παπάδες; Γιατί θυμάστε τους νόμους και τους κανόνες, όταν πρόκειται για τους ψιλικατζήδες της πολιτικής, ενώ, όταν πρόκειται για τους χονδρέμπορους κάνετε πωε δεν καταλαβαίνετε; Πώς η φαρισαϊκή σας συνείδηση πιάνει απ΄το λαιμό τους οφειλέτες των ‘εκατό δηναρίων’ , ενώ δεν ξέρετε τίποτε για την οφειλή των ‘μυρίων ταλάντων’, τη δική σας και των ‘ημετέρων’ σας!
Αλλά και κάτι άλλο ακόμη: Το φασιστικό καθεστώς της δεσποτοκρατίας είναι εκκλησιαστικό ή πολιτικό; Το ξέρετε πολύ καλά ότι έχει τόση σχέση με την Εκκλησία, όση κι ο Διάβολος με το Χριστό. Είναι πολιτικό. Και μάλιστα το χείριστο όλων…
Γι’ αυτό μερικοί από σας, όταν ήσαστε αρχιμανδρίτες διερρηγνύατε τα ιμάτιά σας εναντίον του. Και το πολεμούσατε με όλη τη δύναμη της ψυχής σας. Όμως, γιατί τώρα δεν λέτε τίποτε εναντίον του; Γιατί έχετε χάσει τη φωνήσας και έχετε καταπιεί τη γλώσσα σας; Μήπως η δεσποτοκρατία υπήρχε μόνο και μόνο, επιδή δεν άφηνε εσάς ή κάποιους άλλους να γίνετε δεσποτάδες. Και από τότε εσείς ‘ δέσατε το γαϊδαρό σας’, έγινε από κατάρα ευλογία για την Εκκλησία!
Δηλδή οι παλιάνθρωποι είναι παλιάνθρωποι, μόνο και μόνο επειδή δν μπορούμε να γίνουμε και μεις τέτοιοι. Κι απ’ τη στιγμή που θα βουτηχτούμε και μεις στη λάσπη της παλιανθρωπιάς, ο βούρκος εξαγάζεται και αποπνέει ‘οσμή ευωδίας πνευματικής’;
Αλλά μάταια ψάχνετε για ‘άλλοθι’. ΄Όχι μόνο το Θεό και το λαό δεν μπορείτε να ξεγελάσετε, αλλά ούτε καν τον ίδιο σας τον εαυτό. Και είναι να απορεί κανείς πώς μπορείτε να τιμωρείτε τους παπάδες, επειδή ερωτοτροπούν με την πολιτική, όταν εσείς έχετε την πολιτική του χειρίστου είδους μόνιμη ερωμένη σας!…

το 5ο φύλλο

Με το 5ο φύλλο μπαίνουμε σε εμπόλεμη περίοδο:
΄Ηταν Φθινόπωρο,όταν κάποιοι νεαροί παπάδες ήρθαν στο σπίτι μου και μου επέδωσαν το, λεγόμενο,κλητήριο θέσπισμα. Η Ιερά Σύνοδος με παρέπεμπε στα ποινικά δικαστήρια, για “περιύβριση αρχής”. Το επίδικο κείμενο ήταν, όπως προανέφερα, το κύριο άρθρο του 2ου φύλλου, με τον τίτλο: “ Φόβος και τρόμος”΄Εγιναν ανακρίσεις. Και η δίκη προσδιορίστηκε να γίνει στις 3-3-’86.
Είχα την αίσθηση ότι ήμουν παγιδευμένος. Κατά τη γνώμη μου, ανάμεσα στη δεσποτοκρατία και κάποιους λειτουργούς της δικαιοσύνης υπήρχαν διασυνδέσεις. Και πίστευα ότι με όλους τους δυνατούς τρόπους θα προσπαθούσαν να μου κλείσουν το στόμα. ΄Επρεπε, λοιπόν, να βρω αντιστηρίγματα:
Το πρώτο, βέβαια και κυριότερο ήταν η δημοσιότητα. ΄Οσο μεγαλύτερη δημοσιότητα έπαιρνε το θέμα, τόσο δυσκολότερα θα μπορούσαν να με εξοντώσουν. Στο χώρο αυτό είχα κάποιους φίλους,αλλά συνάντησα και πολλούς άλλους πρόθυμους να με βοηθήσουν. Πρωταρχικό ρόλο έπαιξαν, απ’ όσο θυμάμαι, ο Χρίστος Θεοχαράτος του ‘΄Εθνους” και η Μελίνα Αδαμίδου της “ Αυγής”. Μεσολαβητής στην πρώτη περίπτωση ήταν ο Μιχάλης Αναστασιάδης, φίλος και συναγωνιστής για πολλά χρόνια. Ενώ στη δεύτερη περίπτωση ήταν ο Βασίλης Μόσαλος, Υποδιευθυντής στο 70 Λύκειο Περιστερίου. Ο οποίος, μαζί με το σύνολο των καθηγητών και των μαθητών, με υπερασπίστηκαν με όλους τους δυνατούς τρόπους σε όλη τη διάρκεια της περιπέτειάς μου ..
΄Επειτα χρειαζόμουν μάρτυρες. Προσέφυγα στον αείμνηστο Γιώργο Καρανικόλα τον συγγραφέα των “ Ρασοφόρων.Η συμπαράσταση του Γιώργου Καρανικόλα ήταν πολλάπλή: Μου βρήκε πρώτα- πρώτα έναν σπουδαίο δικηγόρο: τον Θοδωρή Θεοδωρόπουλο. Ο οποίος μαζί με τους, επίσης αξιόλογους δικηγόρους: Παναγιώτη Κοστρίβα και τον παλαίμαχο Σοφιανόπουλο, με υπερασπίστηκαν. ΄Επειτα προκάλεσε, μέσα στα πλαίσια των γνωριμιών του, μια έγγραφη διαμαρτυρία ανθρώπων του πνεύματος, μεταξύ των οποίων και η αείμνηστη ΄Ελλη Αλεξίου. Και βέβαια προσφέρθηκε να καταθέσει ως μάρτυρας.
Ως μάρτυρες επίσης προσφέρθηκαν εκθύμως να με υπερασπιστούν, εκτός απ’ το Μιχάλη Αναστασιάδη και οι συνάδελφοί μου, και για πολλά χρόνια συναγωνιστές, παπάδες: Ο παπα- Σταμάτης Χατζηκυριάκος, ο παπα- Σταύρος Παπαχρήστος και ο παπα- Χαράλαμπος Λιάρος.
Προσκλήθηκαν επίσης να με υπερασπιστούν: Ο Σεβασμιώτατος Φλωρίνης κ. Αυγουστίνος, ο Νίκος Ψαρουδάκης και ο καθηγητής Σάββας Αγουρίδης, οι οποίοι όμως δεν… καταδέχτηκαν.
΄Ένα άλλο χαρτί δικό μου ήταν να προκαλέσω το ενδιαφέρον των πολιτικών και ιδιαίτερα των αντιστασιακών. Εκ των οποίων ο κ. Γεώργιος- αλέξανδρος Μαγκάκης ήταν,τότε, Υπουργός της Δικαιοσύνης. Σ’ αυτόν,λοιπόν, αφιερώθηκε το 5ο φύλλο του “Α.Α.”, εν είδει ανοιχτής επιστολής: